308 Łotewska Dywizja Strzelecka odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru (łot. 308. latviešu strēlnieku divīzija, ros. 308-я стрелковая Латышская Краснознамённая дивизия) to związek taktyczny Armii Czerwonej, który działał pod koniec II wojny światowej.
Dywizja została utworzona w czerwcu 1944 r. w miejscowości Gorki, na bazie 1 Łotewskiego Rezerwowego Pułku Piechoty. Dowódcą był gen.-mjr Valdemārs Dambergs, a jego zastępcą oraz szefem sztabu płk M. Kalnins. W skład dywizji wchodzili częściowo Łotysze oraz przedstawiciele innych narodów zamieszkujących ZSRR, a jej stan osobowy przekraczał 7,3 tys. żołnierzy. 7 lipca osiągnęła gotowość bojową. Była to ostatnia „narodowościowa” formacja Armii Czerwonej utworzona w trakcie II wojny światowej. Została podporządkowana 130 Łotewskiemu Korpusowi Strzeleckiemu, który wchodził w skład 22 Armii, a później 67 Armii. Do końca wojny 308 DStrz. walczyła na obszarze Łotwy, w rejonach Aiviekstes, Krustpilis, Olaines, Dziukstes, Blīdenes.
Skład organizacyjny
W chwili utworzenia 308 DStrz. dysponowała ponad 4,1 tys. karabinów ręcznych, ponad 1,7 tys. pistoletów maszynowych, 244 lekkimi karabinami maszynowymi, 81 ciężkimi karabinami maszynowymi, 54 moździerzami 50 mm, 54 moździerzami 82 mm oraz 18 moździerzami 120 mm, a także 36 działkami przeciwpancernymi 45 mm, 44 działami i haubicami polowymi 76 mm oraz 12 haubicami 122 mm.
W skład 308 DStrz. wchodziły:
- 319 Pułk Strzelecki
- 323 Pułk Strzelecki
- 355 Pułk Strzelecki
- 677 Pułk Artylerii
- 377 Batalion Przeciwpancerny
- 309 Batalion Saperów
- 326 Batalion Medyczny
- 899 Batalion Łączności
Bibliografia
A. Pietrienko: Прибалтика против фашизма. Советские прибалтийские дивизии в Великой Отечественной войне. Europa, 2005. ISBN 5-9739-0029-0. (ros.). Brak numerów stron w książce.