300 Dywizja do Zadań Specjalnych

300 Dywizja do Zadań Specjalnych (niem. 300. Infanterie-Division z.b.V.) to jednostka wojskowa, która składała się głównie z Estończyków i działała na rzecz reżimu III Rzeszy podczas ostatnich dni II wojny światowej.

Historia

Dowództwo 300 Dywizji do Zadań Specjalnych zostało powołane do życia 1 maja 1944 roku jako specjalny sztab, który miał na celu mobilizację estońskich pułków do służby dla reżimu III Rzeszy. Sztab ten utworzono na bazie rozwiązanej 13 Dywizji Polowej Luftwaffe. Na czele jednostki stanął generał major Richard Höfer, a w skład jego sztabu wchodzili również niemieccy oficerowie. Pod jednostkę podporządkowano 2, 3, 4 i 6 Estońskie Pułki Graniczne SS. W szeregach dywizji znajdowało się ponad 10,5 tys. żołnierzy, w tym około 500 Niemców.

W lipcu 300 Dywizja do Zadań Specjalnych została wysłana na front w okolice Narwy, na północ od jeziora Pejpus, gdzie znalazła się pod dowództwem III Korpusu Pancernego SS. Dywizja zajmowała odcinek o długości około 30 km, przeważnie w terenie bagnistym. Współdziałała z innymi niemieckimi jednostkami, biorąc udział w obronie tzw. kotła kurlandzkiego przeciw atakom Armii Czerwonej. Żołnierze 300 Dywizji do Zadań Specjalnych poddali się radzieckiej niewoli 8 maja 1945 roku.

Struktura organizacyjna

estoński 2 pułk pograniczny (policyjny)
estoński 4 pułk pograniczny (policyjny)
estoński 5 pułk pograniczny (policyjny)
estoński 6 pułk pograniczny (policyjny)

Przypisy

Bibliografia

Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Warszawa: 2010.

Toomas Hiio, Meelis Maripuu, Indrek Paavle: Estonia 1940-1945: reports of the Estonian International Commission for the Investigation of Crimes Against Humanity, Tallinn 2006.