30. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie
30. edycja Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie miała miejsce w dniach 18–29 lutego 1980 roku. W ramach konkursu głównego zaprezentowano 20 filmów z 17 różnych krajów.
Jury, którym przewodniczyła szwedzka aktorka Ingrid Thulin, przyznało główną nagrodę festiwalu, Złotego Niedźwiedzia, ex aequo dla amerykańskiego filmu Heartland w reżyserii Richarda Pearce’a oraz niemieckiego filmu Palermo czy Wolfsburg w reżyserii Wernera Schroetera. Drugą nagrodę w konkursie, Srebrnego Niedźwiedzia – Nagrodę Specjalną Jury, otrzymał włoski film Proszę o azyl w reżyserii Marco Ferreriego.
Przebieg festiwalu
Nowym dyrektorem festiwalu został Moritz de Hadeln, który, podobnie jak jego poprzednik Wolf Donner, wprowadził szereg istotnych zmian już na początku swojej kadencji. De Hadeln powołał komitet doradczy ds. selekcji filmów, zainwestował w rozwój targów dystrybucyjnych dla branży filmowej oraz podkreślił znaczenie sekcji filmów dla dzieci i młodzieży Kinderfilmfest. Udało mu się również przekonać Manfreda Salzgebera, założyciela sekcji Forum, do powrotu do Berlina z Amsterdamu i objęcia kierownictwa nad niezależną sekcją Info-Schau, która po pięciu latach przemianowana zostanie na Panorama.
W sekcji Forum, która obchodziła swoje 30-lecie, pokazano łącznie 94 filmy, kładąc w tym roku szczególny nacisk na filmy dokumentalne i eksperymentalne, amerykańskie kino niezależne oraz kino brazylijskie. Jednym z najbardziej wyróżniających się tytułów był portugalski miniserial Fatalna miłość w reżyserii Manoela de Oliveiry. W sekcji Kinderfilmfest największe wrażenie wywarł szwedzki film Jestem Maria w reżyserii Karstena Wedela.
W ramach festiwalu zorganizowano retrospektywę twórczości amerykańskiego reżysera Billy’ego Wildera, który pochodził z Europy. W wyniku protestów ze strony ZSRR organizatorzy usunęli z retrospektywy filmy Ninoczka (1939) oraz Raz, dwa, trzy (1961), gdyż przedstawiały one komunistów w negatywnym świetle. Dodatkowo odbył się również przegląd filmów w technologii 3D, co stanowiło pierwszą retrospektywę „techniczną” w historii festiwalu.
Członkowie jury
Konkurs główny
- Ingrid Thulin, szwedzka aktorka – przewodnicząca jury
- Betsy Blair, amerykańska aktorka
- Mathieu Carrière, niemiecki aktor
- Alberto Isaac, meksykański reżyser
- Peter Kern, austriacki aktor i reżyser
- Károly Makk, węgierski reżyser
- Aleksandr Mitta, radziecki reżyser
- Alexandre Trauner, francuski scenograf
- Angel Wagenstein, bułgarski scenarzysta
Selekcja oficjalna
Konkurs główny
Następujące filmy zostały zakwalifikowane do konkursu głównego o Złotego Niedźwiedzia i Srebrne Niedźwiedzie:
Pokazy pozakonkursowe
Następujące filmy zostały pokazane na festiwalu w ramach pokazów pozakonkursowych:
Laureaci nagród
Konkurs główny
Złoty Niedźwiedź
- Heartland, reż. Richard Pearce
- Palermo czy Wolfsburg, reż. Werner Schroeter
Srebrny Niedźwiedź – Nagroda Specjalna Jury
- Proszę o azyl, reż. Marco Ferreri
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego reżysera
- István Szabó – Zaufać
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszej aktorki
- Renate Krößner – Solo Sunny
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego aktora
- Andrzej Seweryn – Dyrygent
Berliński Niedźwiedź – Nagroda Rocznicowa
- Ross Devenish – Aksamitki w sierpniu
Wyróżnienie honorowe
- Rude Boy, reż. Jack Hazan i David Mingay
- Taniec kruka, reż. Markku Lehmuskallio
- Wróg, reż. Zeki Ökten
Konkurs filmów krótkometrażowych
Złoty Niedźwiedź dla najlepszego filmu krótkometrażowego
- Głowy, reż. Petr Sís
Pozostałe nagrody
Nagroda FIPRESCI
- Solo Sunny, reż. Konrad Wolf i Wolfgang Kohlhaase
Polonica
W konkursie głównym polską kinematografię reprezentował film Dyrygent w reżyserii Andrzeja Wajdy. Był to trzeci z siedmiu filmów tego reżysera, który brał udział w konkursie głównym na Berlinale. Andrzej Seweryn zdobył Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego aktora za swoją rolę w filmie Wajdy, stając się pierwszym i jak dotąd jedynym polskim aktorem, który otrzymał tę nagrodę. Na festiwalu obecna była także jego filmowa, a do niedawna również życiowa partnerka, Krystyna Janda.