30 Flotylla U-Bootów

30 Flotylla U-Bootów

30 Flotylla U-Bootów (niem. 30. Unterseebootsflottille) to flotylla okrętów podwodnych Kriegsmarine działająca w czasie II wojny światowej. Okręty podwodne przetransportowano drogą lądową na ponad 3,2 tysiąca kilometrów, aby mogły atakować radzieckie statki oraz okręty na Morzu Czarnym. Pod koniec wojny trzy z nich zostały zatopione w pobliżu wybrzeży Turcji.

Jednostki

Dowódcy

Historia

Okręty przetransportowano lądowo przez całą okupaną przez nazistów Europę, z niemieckiego portu Kilonii nad Bałtykiem do rumuńskiej Konstancy nad Morzem Czarnym. Wcześniej wszystkie U-Booty prowadziły działania przeciwko brytyjskim statkom i okrętom na Morzu Północnym. W 1941 roku, po ataku Niemiec na Związek Radziecki, podjęto decyzję o przerzuceniu kilku okrętów podwodnych na Morze Czarne w celu atakowania floty sowieckiej. Z powodu zamkniętej drogi przez Bosfor, kontrolowanej przez neutralną Turcję, zdecydowano się na transport lądowy. U-Booty częściowo zdemontowano w Kilonii, a następnie przesłano je kanałem na Łabę, którą dotarły do Drezna. Tam dokonano kolejnego demontażu, a okręty przewieziono na specjalnych przyczepach do Ingolstadt nad Dunajem. Następnie, płynąc z prądem Dunaju, dotarły do Konstancy w Rumunii, gdzie zostały zmontowane ponownie.

W ciągu dwóch lat flotylla zatopiła dwanaście statków, a sama straciła trzy okręty. Jednak w sierpniu 1944 roku Rumunia zmieniła front i wypowiedziała wojnę Niemcom. Trzy pozostałe U-Booty (U-19, U-20, U-23) pozostały na Morzu Czarnym, zdane na własne siły. Marynarze nie mieli bazy, do której mogliby zawinąć. Powrót do Niemiec drogą morską był niemożliwy, ponieważ przejście przez cieśninę Bosfor, kontrolowaną przez neutralną Turcję, pozostawało dla nich zamknięte. Załogi U-Bootów otrzymały rozkaz odpłynięcia od brzegów rumuńskich i tureckich oraz „zniknięcia z oczu”, aby pozycja okrętów pozostała w tajemnicy. Ostatecznie kapitanom przekazano rozkaz zatopienia okrętów, a załogi miały na własną rękę powrócić do Niemiec. Nie udało im się to – wszyscy marynarze zostali schwytani i internowani na terenie Turcji.

Zobacz też

• flotylle U-Bootów

Bibliografia

• Jan Piwowoński: Okręty płyną po lądzie (Ships Sailing On Land). Wydawnictwo Morskie Gdynia, 1959, s. 64.
• Robert C. Stern: Battle Beneath the Waves. Arms & Armour, 1999. ISBN 1-85409-200-6. Brak numerów stron w książce.
• Axel Niestle: German U-Boat Losses During World War II. United States Naval Inst., 1998. ISBN 1-55750-641-8. Brak numerów stron w książce.
• Kenneth Wynn: U-Boat Operations of the Second World War – Vol 1. United States Naval Inst., 1998. ISBN 1-55750-860-7. Brak numerów stron w książce.
• Kenneth Wynn: U-Boat Operations of the Second World War – Vol 2. United States Naval Inst., 1998. ISBN 1-55750-862-3. Brak numerów stron w książce.
• uboat.net
• uboatnet.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
• Zaginiona flota Hitlera. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-18)].