30 Dywizja Pancerna
30 Dywizja Pancerna (ros. 30-я танковая дивизия) to radziecka dywizja pancerna, która działała w czasie II wojny światowej.
Historia
Dywizja została utworzona w marcu 1941 roku. W dniu, gdy III Rzesza zaatakowała ZSRR 22 czerwca 1941 roku, dowodził nią gen. mjr Siemion Bogdanow, a jej pozycja znajdowała się około 40 km na wschód od twierdzy w Brześciu. Dywizja była wyposażona w lekkie czołgi T-26.
W rejonie Żabinki, 30 Dywizja Pancerna brała udział w kontrataku pod dowództwem gen. mjr Stepana Oborina. Kontratak został zainicjowany 23 czerwca 1941 roku o godzinie 8:00 i uczestniczyło w nim około 200 czołgów T-26. Dywizja dowodzona przez płk Bogdanowa zaatakowała niemiecką 18 Dywizję Pancerną. 22 Dywizja Pancerna, z niewielkim wsparciem piechoty i artylerii, poniosła straty i została odsunięta na bok. Dowódca 22 DPanc., gen. Wasilij Puganow, poległ w walce, a gen. Oborin, dowodzący kontratakiem, został ranny. Po przetransportowaniu do Moskwy w celu leczenia, został aresztowany i stracony za dezercję. Niemieckie lotnictwo intensywnie bombardowało radzieckie dywizje pancerne, zadając im znaczne straty.
Dowódcy dywizji
płk Siemion Bogdanow
Skład
- 60 pułk czołgów (43-й танковый полк)
- 61 pułk czołgów (44-й танковый полк)
Przypisy
Bibliografia
Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1941-1942. Schwerpunkt. Łódź: 2019. ISBN 978-83-7731-253-7.