3 Pułk Artylerii Konnej (3 pak) był jednostką artylerii konnej w Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
Na podstawie doświadczeń wyniesionych z wojny polsko-bolszewickiej uznano, że korzystne będzie tworzenie dywizji jazdy, które miały składać się z trzech brygad jazdy. Każda z tych brygad miała obejmować dwa pułki jazdy oraz jeden pułk artylerii konnej.
Na mocy zarządzenia szefa Oddziału I Ministerstwa Spraw Wojskowych z dnia 13 lutego 1921 roku, postanowiono o utworzeniu trzech dowództw pułków artylerii konnej.
Dowództwo 3 pułku artylerii konnej zostało zorganizowane na podstawie baterii zapasowej artylerii konnej nr 3 w Poznaniu. Miejscem stacjonowania dowództwa był Poznań, a formowanie pułku rozpoczęto 18 kwietnia 1921 roku. Na stanowisko dowódcy pułku został mianowany 26 marca 1921 roku pułkownik Witold Majewski.
Wprowadzenie organizacji jazdy opartej na systemie brygadowym spowodowało, że dalsze istnienie dowództw pułków artylerii konnej stało się nieuzasadnione. W związku z tym, z dniem 10 października 1921 roku, pułk został rozwiązany.
Struktura organizacyjna
dowództwo 3 pułku artylerii konnej w Poznaniu
- 4 dywizjon artylerii konnej
- 7 dywizjon artylerii konnej
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: Nakładem Koła Oficerów Artylerii Polskiej na Obczyźnie, 1975.
Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918–1939. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X.