3 Północny Pułk Strzelecki

3 Północny Pułk Strzelecki (ros. 3-й Северный стрелковый полк) to jednostka militarna Białych podczas wojny domowej w Rosji.

Na początku 1919 roku, w rejonie szenkurskim, w ramach Armii Północnej zorganizowano 1 Samodzielny Batalion pod dowództwem starsziny wojskowego Piotra A. Dilaktorskiego. W marcu tego samego roku batalion został przekształcony w pułk, przyjmując nazwę 3 Północnego Pułku Strzeleckiego. Na czoło jednostki na krótko stanął książę płk Aleksandr A. Muruzi, a następnie kpt. Paweł T. Akutin, po czym dowództwo objął płk (mianowany generałem) Borys N. Buliciewicz. Początkowo pułk prowadził działania w rejonie dźwińskim, a od lipca skoncentrował się na obszarze kolejowym.

Latem 1919 roku w 3 Batalionie 3 Północnego Pułku Strzeleckiego wybuchł bunt żołnierzy, zainicjowany przez byłych bolszewickich jeńców wojennych. Zbuntowani żołnierze zamordowali oficerów i próbowali przejąć artylerię pułkową. Niemniej jednak artylerzyści zdołali zneutralizować buntowników, używając swoich dział i karabinów maszynowych, a następnie wycofali działa na tyły. W rezultacie, zbuntowani żołnierze przeszli do wojsk bolszewickich. W lipcu pułk uczestniczył w tłumieniu buntu 3 Kompanii 1 Batalionu Legionu Słowiańsko-Brytyjskiego. Żołnierze, którzy uciekli, próbując dołączyć do bolszewików, zostali dogonieni i okrążeni przez pułk. Część z nich poddała się, ale niektórzy stawili opór i udało im się przejść za linię frontu. Od listopada nowym dowódcą pułku został płk Piotr K. Postnikow. Na początku lutego 1920 roku, podczas zaciętych walk w okolicy wsi Zaborskaja, oddział został rozbity. Część żołnierzy przeszła na stronę bolszewików, a ci, którzy się poddali, w większości zostali rozstrzelani.