3 Oddział Rozpoznawczy (OR-3)
3 Oddział Rozpoznawczy (OR-3) to jednostka rozpoznawcza Wojska Polskiego, która działała we Francji.
Historia oddziału
Formowanie oddziału rozpoczęło się 23 marca 1940 roku w miejscowości Loyat, znajdującej się w Bretanii, w ramach 3 Dywizji Piechoty. Już w styczniu tego samego roku rtm. Hugo Kornberger zwrócił się do gen. Sikorskiego z prośbą o umożliwienie zgromadzenia ułanów małopolskich w tej jednostce. W związku z tym, OR-3 nieoficjalnie kontynuował tradycje 9 Pułku Ułanów Małopolskich.
Jednostka nie zdołała ukończyć procesu formowania i nie brała udziału w działaniach bojowych. 17 czerwca dowódca OR-3 otrzymał rozkaz wycofania oddziału, który wówczas liczył 33 oficerów oraz 430 szeregowych. Oprócz broni osobistej, oddział dysponował jedynie 42 erkaemami oraz dwoma cekaemami.
Większość oficerów oraz znaczna część szeregowych została ewakuowana z portu La Turballe, położonego niedaleko miasta Saint-Nazaire, do Wielkiej Brytanii.
Organizacja oddziału w 1940 roku
W skład jednostki wchodziły:
- dowództwo
- szwadron konny
- szwadron motocyklistów
- szwadron ckm i broni towarzyszącej
Żołnierze oddziału
Dowódcy oddziału:
- rtm. Hugo Kornberger
- mjr Włodzimierz Łączyński
Oficerowie:
- ppor. rez. Mieczysław Eckhardt
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Bohdan Królikowski: Kres ułańskiej epopei: szkice do dziejów kawalerii rozpoznawczej i pancernej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie 1939-1947. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2007. ISBN 83-7306-332-3. Brak numerów stron w książce.
Witold Biegański: „Wojsko Polskie we Francji 1939-1940”, Warszawa, 1967.
Bohdan Tymieniecki: Na imię jej było Lily. Wydanie drugie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07448-8.