3 Łużycka Dywizja Artylerii OPK (3 DA OPK)
3 Łużycka Dywizja Artylerii OPK jest związek taktyczny Wojsk Obrony Powietrznej Kraju (Wojsk OPL).
Historia i powstanie
W 1950 roku powstała 9 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej. W 1962 roku jednostka zmieniła swoją nazwę na 9. Dywizję Artylerii OPK, a w jej wyposażeniu znalazły się zestawy rakietowe przeznaczone do obrony powietrznej.
W 1967 roku 9. Dywizja Artylerii OPK przyjęła nową nazwę – 3. Łużycka Dywizja Artylerii OPK, co miało nawiązywać do tradycji z czasów II wojny światowej.
W 1988 roku jednostkę przekształcono w 3. Łużycką Brygadę OPK, a w 1991 roku przekształcono ją na 3. Brygadę Rakietową OP.
Uzbrojenie
- przeciwlotnicze zestawy rakietowe „Dźwina” (SA-75);
- przeciwlotnicze zestawy rakietowe „Newa” (S-125, S125M);
- przeciwlotnicze zestawy rakietowe „Wołchow” (S-75M, S-75W).
Dowódcy dywizji
- płk dypl. Henryk Kłoda – 1966–1976
- płk dypl. Janusz Potkański – 1976–1981
- płk dypl. Edward Redwanz – 1981–1985
- płk dypl. Franciszek Żygis – 1985–1986
- płk dypl. Józef Tracz – 1986
- płk ddr inż. Andrzej Pawluch – 1986–1989
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-8808-967-6. Brak numerów stron w książce.
Tadeusz Kmiecik: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962 : organizacja, szkolenie i problemy kadrowe. Warszawa: Ulmak, 2002. ISBN 83-8722-629-7. Brak numerów stron w książce.