3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej
3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej (3 Kpaplot. lek.) był oddziałem artylerii przeciwlotniczej w ramach Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Formowanie 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej rozpoczęło się 30 kwietnia 1942 roku w Belit Jirja, w Palestynie. Był to organiczny oddział artylerii 3 Dywizji Strzelców Karpackich. 12 lipca 1942 roku jednostka została przemianowana na 3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej.
Działania bojowe
Pułk brał udział w działaniach bojowych podczas kampanii włoskiej w latach 1944-1945. W czerwcu 1944, po bitwie o Monte Cassino, w każdym dywizjonie rozformowano trzecie baterie, aby zrekompensować straty w jednostkach 2 Korpusu.
Po zakończeniu walk pułk stacjonował przez kilka tygodni w rejonie Bolonii. W połowie czerwca 1945 roku został zgrupowany w okolicy Ascoli Piceno, gdzie pozostawał do jesieni 1945 roku. W późniejszym czasie jednostka pełniła służbę wartowniczą w różnych lokalizacjach na Półwyspie Apenińskim.
W 1946 roku oddział został przetransportowany z Włoch do Wielkiej Brytanii, gdzie 15 grudnia 1947 roku został rozformowany.
Struktura organizacyjna i obsada personalna
Dowództwo
- dowódca – płk Leon Przybytko
- zastępca dowódcy – mjr Zygmunt Charlewski
- adiutant – por./kpt. Aleksander Żabczyński
Drużyna dowodzenia
Dowódcy dywizjonów
- I dywizjon – mjr Czesław Gierałtowski
- II dywizjon – mjr Bartłomiej Miś
- III dywizjon – mjr Jan Suszyński
Każdy dywizjon dysponował trzema bateriami, z których każda posiadała sześć armat przeciwlotniczych 40 mm Boforsa.
Kontynuowanie tradycji pułku
18 czerwca 1996 roku tradycje 3 Karpackiego Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej przejął 3 Pułk Przeciwlotniczy im. płk. Włodzimierza Ludwiga, stacjonujący w garnizonie Szczecin (od 2007 roku w Koszalinie). 3 Pułk Przeciwlotniczy obchodzi swoje coroczne święto 30 kwietnia, w rocznicę utworzenia 3 Karpackiego Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej.
Przypisy
Bibliografia
Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Piotrków Trybunalski: WSP; Warszawa: AON, 2000. ISBN 83-87050-91-1. Brak numerów stron w książce.
Dembinok J., Szczech B., Urbański A.: Oznaki i odznaki PSZ na Zachodzie. KAW Katowice, 1984.
Marian Kopczewski: Obrona Przeciwlotnicza Wojska Polskiego w latach 1919-1994. Koszalin: Wydawnictwo naukowe WSOWOPlot, 1994. ISBN 83-901489-0-0. Brak numerów stron w książce.
Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1946. Wojska Lądowe. Rzeszów, 1997.
Tadeusz Mirowski: Tradycje bojowe jednostek przeciwlotniczych, Przegląd Wojsk Lądowych Nr 8 z 2001, s. 86-93.
Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
Mieczysław Młotek (red.): 3 Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1947. Londyn: Zarząd Główny Związku Karpatczyków, 1978.