Juno lub Junona
(3) Juno to trzecia planetoida odkryta w pasie planetoid między Marsem a Jowiszem.
Odkrycie i nazwa
Planetoida (3) Juno została zauważona przez niemieckiego astronoma Karla Hardinga 1 września 1804 roku w Lilienthal. Jej nazwa wywodzi się od najwyższej bogini z rzymskiej mitologii, Junony. 19 lutego 1958 roku miała miejsce pierwsza obserwacja zakrycia gwiazdy przez tę planetoidę, co trwało kilka sekund i dostarczyło cennych danych, które pozwoliły na oszacowanie jej wielkości.
Orbita
Orbita planetoidy Juno jest nachylona pod kątem 12,99° względem ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,256. Juno okrąża Słońce w średniej odległości 2,67 au, co zajmuje jej 4 lata i 133 dni.
Właściwości fizyczne
Juno ma nieregularny kształt, a jej wymiary wynoszą 290×240×190 km. Albedo tej planetoidy to 0,214, a maksymalna jasność, jaką może osiągnąć, to 7,7m (z perspektywy obserwatora na Ziemi). Jej absolutna wielkość gwiazdowa wynosi 5,18m.
Na powierzchni Junony, dzięki obserwacjom w podczerwieni, zidentyfikowano duży krater uderzeniowy o średnicy około 100 km, który jest stosunkowo młody. Juno może być również jednym z potencjalnych źródeł meteorytów zwanych chondrytami, które zawierają żelazo oraz związki krzemu, takie jak oliwin czy piroksen.
Zobacz też
- lista planetoid 1–1000
- lista ponumerowanych planetoid
Przypisy
Bibliografia
(3) Juno w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
(3) Juno w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
Diagram orbity (3) Juno w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)