3 Ingryjski Batalion Ochotniczy
3 Ingryjski Batalion Ochotniczy (fiń. Heimopataljoona 3) był ochotniczym oddziałem wojskowym w armii fińskiej, składającym się z Ingrian i Karelów podczas wojny kontynuacyjnej w latach 1941–1944.
Formowanie i struktura
Batalion został utworzony 30 kwietnia 1943 r.. Jego skład oparty był na jeńcach wojennych z Armii Czerwonej, którzy pochodzili z sowieckiej części Ingrii i Karelii. Łączna liczba żołnierzy wynosiła około 1,1 tys.. Część oficerów oraz podoficerów została przydzielona z fińskich sił zbrojnych. Dowództwo objął najpierw kpt. Emil Pekkanen, później mjr Paavo Pyökkimies, a od 27 listopada 1943 r. ppłk Ludwig Mäntylä.
Operacje wojskowe
Batalion działał w ramach 15 Dywizji Piechoty w rejonie Metsäpirtti-Lempaala na Przesmyku Karelskim. Spędził na froncie ponad 6 miesięcy, odnosząc znaczące sukcesy. Sowieci przeprowadzili przeciwko niemu intensywną akcję propagandową, co doprowadziło do dezercji. W maju 1944 r. batalion, jako oddział rezerwowy, został przydzielony do 2 Dywizji Piechoty, działającej w okolicach Vuosalmi. W czerwcu miały miejsce kolejne dezercje, co spowodowało, że oddział został wycofany na tyły. Straty batalionu wyniosły 76 zabitych, 388 rannych oraz 20 zaginionych.
Po wojnie
Po ogłoszeniu rozejmu przez Finlandię we wrześniu 1944 r. Sowieci zażądali, aby przekazano im żołnierzy batalionu. Podczas transportu do granicy z ZSRR Finowie umożliwili ucieczkę około 450 osobom, jednak ponad 650 zostało w listopadzie oddanych Sowietom. Część z nich została rozstrzelana, a reszta trafiła do gułagów.
Linki zewnętrzne
Historia oddziałów składających się z Ingrian podczas wojny kontynuacyjnej 1941-1944 (jęz. rosyjski). sampo.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-07)].