3 Grupa Łączności (3 GŁącz) to struktura organizacyjna łączności Wojska Polskiego.
Wiosną 1929 roku wprowadzono nową organizację wojsk łączności, która charakteryzowała się oddzieleniem kwestii dowodzenia od administracji (służba łączności). W ramach tej reorganizacji powołano Szefostwo Łączności Ministerstwa Spraw Wojskowych, Centrum Wyszkolenia Łączności oraz trzy dowództwa grup łączności. Dowódcy grup działali niezależnie od szefa Szefostwa Łączności M.S.Wojsk. (mjr łącz. inż. Kazimierz Goebel) i podlegali bezpośrednio generałowi Kazimierzowi Fabrycemu, który pełnił funkcję II wiceministra spraw wojskowych, a od 31 lipca 1931 roku – I wiceministra spraw wojskowych.
Dowództwo 3 Grupy Łączności zostało zorganizowane w Przemyślu, a jego personel skompletowano z oficerów 2 pułku łączności z Jarosławia. Na dowódcę grupy mianowano ppłk łącz. Zenona Nosowicza, dotychczasowego dowódcę 2 pułku łączności. Pierwszym oficerem sztabu został mjr łącz. Stanisław Rausz, wcześniej dowódca II batalionu, natomiast drugim oficerem sztabu kpt. łącz. Władysław Marwicz (Maron).
Pod dowództwem grupy znalazły się następujące oddziały i pododdziały łączności:
- 2 pułk łączności w Jarosławiu,
- 2 kompania szkolna łączności,
- 6 kompania szkolna łączności,
- Stacja Radiotelegraficzna Lwów,
- Stacja Radiotelegraficzna Równe.
W dniu 31 marca 1930 roku ppłk łącz. Zenon Nosowicz przeszedł w stan spoczynku. Obowiązki dowódcy grupy tymczasowo powierzono ppłk łącz. Sefanowi Franciszkowi Popielowi, dotychczasowemu dowódcy 2 pułku łączności. Jesienią tego samego roku wymieniony oficer został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy grupy.
3 listopada 1931 roku Minister Spraw Wojskowych wydał rozkaz dotyczący reorganizacji wojsk łączności. W wyniku wprowadzonej reorganizacji Dowództwo 3 Grupy Łączności zostało rozwiązane. Ppłk łącz. Stefan Franciszek Popiel oraz mjr łącz. Stanisław Rausz zostali przeniesieni do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X, zachowując dotychczasowe dodatki służbowe, natomiast kpt. łącz. Władysław Marwicz (Maron) został przeniesiony do 6 batalionu telegraficznego.
Przypisy
Bibliografia
Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
Roczniki oficerskie 1928, 1932.
Tadeusz Böhm, Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939, Wydawnictwo „Bellona”, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08368-1.
Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy, Wydawnictwo MON, wyd. I, Warszawa 1964.
PiotrP. Stawecki PiotrP., Wojsko Marszałka Józefa Piłsudskiego 12 V 1926 – 12 V 1935, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004, ISBN 83-7399-078-X, OCLC 830637307. Brak numerów stron w książce.