3 grosze polskie 1831

3 grosze polskie 1831 to moneta o nominale trzech groszy, wyemitowana w czasie powstania listopadowego w Królestwie Polskim. Została wybita przy użyciu stemplów, które przygotowano na mocy decyzji Rządu Tymczasowego z 10 lutego 1831 r., zgodnie z niezaktualizowanym systemem monetarnym z 1 grudnia 1815 r., opartym na grzywnie kolońskiej. Moneta ta została wycofana z obiegu 1 czerwca 1838 r.

Awers

Na awersie znajduje się ukoronowana, dwudzielna tarcza. Z lewej strony przedstawiony jest polski orzeł, a z prawej – pogoń litewska. U góry, w półkolu, widnieje napis:

Na samym dole umieszczono znak intendenta mennicy warszawskiej – K.G. (Karola Gronaua). Całość otoczona jest wypukłym otokiem.

Orzeł na tarczy może mieć zarówno proste, jak i zagięte łapy.

Rewers

Rewers monety zdobi wieniec, w którym umieszczono nominał 3. Poniżej widnieje napis „GROSZE”, a jeszcze niżej „POLS•”, z rokiem bicia – 1831 umieszczonym na samym dole. Dookoła znajduje się wypukły otok. Warto zaznaczyć, że istnieją monety bez kropki po napisie POLS.

Opis

Moneta została wybita w mennicy w Warszawie, w miedzi, na krążku o średnicy 25,2 mm i masie 8,57 grama. Posiada otok z rantem ząbkowanym, a jej nakład wynosił 1 111 774 sztuk.

Stopień rzadkości różnych odmian trzygroszówki przedstawiono w tabeli:

Zobacz też

Przypisy