3 Dywizja Lekka (niem. 3. leichte Division) to niemiecka lekka dywizja pancerna, która działała w czasie II wojny światowej.
Historia
Dywizja została utworzona na podstawie rozkazu z dnia 10 listopada 1938 roku w Chociebużu.
Podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku walczyła w składzie XV Korpusu Armijnego 10 Armii. 3 września dywizja ścigała oddziały 7 DP, rozwijając natarcie w rejonie Włodowice – Zawiercie – Karczowice. Dnia 4 września, wspólnie z 2 Dywizją Lekką, sforsowała rzekę Pilicę w okolicach Szczekocin. 5 września dywizja przemieszczała się w kierunku Koniecpola – Włoszczowy, a 6 września skupiła swoje siły w rejonie Daleszyc – Woli Jachowej.
Rano 6 września oddziały dywizji, przemieszczając się z rejonu Daleszyc drogami przez Kielce, zaatakowały niekompletne jednostki 3 DP Leg. Jeden z patroli zaatakował pododdział I batalionu 165 PP z 36 DP w pobliżu mostu na rzece Czarnej koło Sielpi. Zgrupowanie 3 DP, rozmieszczone na odcinku Krasna – Luta – Samsonów, stawiało opór do południa 6 września, kiedy to zostało zmuszone do wycofania się w kierunku Odrowąża. Po zepchnięciu polskiego zgrupowania, pododdziały 3 DLek wróciły do swoich głównych sił.
7 września dywizja, wzmocniona 15 pułkiem zmot. z 29 Dywizji Piechoty (zmot.), przystąpiła do oskrzydlania południowego zgrupowania Armii Prusy. Rozpoczęła marsz przez Daleszyce – Łagów – Opatów, skąd wysłała oddział wydzielony, który dotarł do Ostrowca Świętokrzyskiego. 8 września dywizja skierowała się z rejonu Opatowa i Ostrowca Świętokrzyskiego w stronę Sienna i Lipska. W godzinach przedpołudniowych dowódca 3 DLek wysłał oddział wydzielony ku Iłży i Skaryszewowi, mając na celu zablokowanie polskim jednostkom dostępu do dróg prowadzących ku Wiśle. W ten sposób 3 DLek rozpoczęła starcia z oddziałami polskich 3 i 12 Dywizji Piechoty (Bitwa pod Iłżą).
Po zakończeniu walk w Polsce, dywizja powróciła do Chociebuża, gdzie na podstawie rozkazu z dnia 16 października 1939 roku została przekształcona w 8 Dywizję Pancerną.
Dowódca
gen. mjr Adolf Kuntzen (1938 – 1939)
Skład
- 8 pułk strzelców kawalerii (Kavallerie-Schützen-Regiment 8)
- 9 pułk strzelców kawalerii (Kavallerie-Schützen-Regiment 9)
- 8 pułk rozpoznawczy (Aufklärungs-Regiment 8)
- 67 batalion pancerny (Panzer-Abteilung 67)
- 80 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 80)
- 43 batalion przeciwpancerny (Panzerabwehr-Abteilung 43)
- 59 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 59)
- 84 dywizyjny batalion łączności (Divisions-Nachrichten-Abteilung 84)
Bibliografia
Wojciech Zalewski – Piotrków 1939 wyd. Bellona – Warszawa 2000
Jan Wróblewski – Armia Prusy wyd. MON – Warszawa 1986
Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak – Niemiecka broń pancerna 1939-1945 wyd. Lampart – Warszawa 1997