3 Commando Brigade

3 Commando Brigade (Royal Marines)

3 Brygada Komandosów Królewskiej Piechoty Morskiej (3 Commando Brigade Royal Marines) to kluczowa formacja bojowa oraz jedyny aktualnie funkcjonujący związek taktyczny Royal Marines. Brygada specjalizuje się w operacjach desantowych oraz w działaniach w różnych warunkach klimatycznych i terenowych. Utrzymuje stałą gotowość bojową, będąc głównym komponentem brytyjskich Połączonych Sił Szybkiego Reagowania (Joint Rapid Reaction Force).

Struktura brygady obejmuje pododdziały Royal Marines oraz British Army, a w jej szeregach służą także członkowie Royal Navy i Royal Air Force. Każdy żołnierz brygady musi przejść intensywny kurs Commando, co uprawnia go do noszenia zielonego beretu, symbolu statusu Commando.

Historia

II wojna światowa

Brygada została utworzona we wrześniu 1943 roku jako 3 Special Service Brigade, a w grudniu 1944 roku przemianowano ją na 3 Commando Brigade. W trakcie II wojny światowej składała się z dwóch commando armijnych (1 i 5 Commando) oraz dwóch commando piechoty morskiej (42 i 44 Commando).

19 grudnia 1943 roku brygada dotarła do Indii, gdzie miała prowadzić operacje przeciwko Japończykom okupującym Birmę. Od marca 1944 roku realizowała działania desantowe oraz dywersyjne w Arakanie. W styczniu 1945 roku aktywnie uczestniczyła w walkach pod Kangaw, kluczowej bitwie trzeciej kampanii arakańskiej. Rozpoczęła się ona 22 stycznia, kiedy komandosi wylądowali za linią frontu japońskiej 54 Dywizji Piechoty i zajęli pozycje obronne wokół wzgórza 170. W kolejnych dniach Japończycy, zagrożeni odcięciem, usiłowali zlikwidować zagrożenie, intensywnie atakując pozycje Brytyjczyków, wspieranych przez indyjską piechotę i kilka czołgów. 30 stycznia jeden z japońskich pułków wdarł się na północne stoki wzgórza 170, zajmowanego przez 1 i 42 Commando. W ciągu następnych 36 godzin miała miejsce zacięta walka na krótkim dystansie. Japończykom nie udało się przełamać obrony komandosów, co doprowadziło do ogólnego odwrotu japońskich wojsk z Arakanu. Następnym zadaniem 3 Commando Brigade miała być inwazja na Malaje (Operacja Zipper), która jednak nie doszła do skutku w wyniku kapitulacji Japonii.

1945–2000

Po wojnie brygada została wysłana do Hongkongu, gdzie przez dwa lata pełniła służbę garnizonową, a w tym czasie dokonano reorganizacji jej struktury. 44 Commando zostało przemianowane na 40, a 1 i 5 Commando połączono w 1/5 Commando, które rozwiązano w styczniu 1947 roku. Zastąpiło je 45 Commando, przysłane z Europy. W ten sposób brygada straciła mieszany charakter, stając się jednostką wyłącznie złożoną z piechoty morskiej, i zmieniła nazwę na 3 Commando Brigade Royal Marines.

W maju 1947 roku brygada przeniosła się na Maltę, a potem została wysłana do Mandatu Palestyny, gdzie wybuchła wojna domowa. 30 maja 1948 roku 40 Commando opuściło Hajfę, będąc ostatnią brytyjską jednostką, która wycofała się z Palestyny.

W latach 1950–1952 brygada działała na Malajach, walcząc z tamtejszą komunistyczną partyzantką. W listopadzie 1956 roku była zaangażowana w brytyjsko-francuski desant w Suezie, gdzie 40 i 42 Commando wylądowały z morza, a 45 Commando przeprowadziło pierwszy w historii bojowy desant ze śmigłowców.

W latach 60. brygada stacjonowała w Bliskim i Dalekim Wschodzie, biorąc udział w operacjach w Adenie i na Borneo. W latach 1969–2000 elementy 3 Commando Brigade były rozmieszczone w Irlandii Północnej. W latach 70. brygada przejęła odpowiedzialność za obronę północnej flanki NATO, a komandosi regularnie uczestniczyli w ćwiczeniach w północnej Norwegii i Arktyce.

W 1982 roku brygada, w skład której weszły dwa bataliony spadochroniarzy, była głównym komponentem brytyjskich sił ekspedycyjnych, które wyruszyły na Falklandy w celu odbicia wysp z rąk Argentyńczyków. 21 maja przeprowadziła udany desant pod San Carlos (operacja Sutton), a następnie podjęła forsowny marsz w kierunku Port Stanley, eliminując argentyńskie punkty oporu wokół tego miasta.

XXI wiek

Od 2002 roku pododdziały 3 Commando Brigade uczestniczą w operacjach przeciwko Talibom w Afganistanie. W 2003 roku brygada była główną siłą brytyjskich wojsk biorących udział w inwazji na Irak. 20 maja przeprowadziła operację desantową, która zakończyła się zdobyciem półwyspu Al Faw oraz znajdujących się tam pól naftowych, a następnie wzięła udział w zajęciu Basry.

Organizacja

Na czoło brygady stoi oficer w randze generała brygady; od 2010 roku funkcję tę pełni Ed Davis. Od 2008 roku główną strukturę bojową oddziału stanowią cztery commanda (odpowiedniki batalionów piechoty) liczące około 750 osób: 40, 42 i 45 Commando oraz 1 Rifles. Wsparcie artyleryjskie zapewnia 29 Commando Regiment Royal Artillery, a wsparcie inżynieryjne 24 Commando Regiment Royal Engineers.

Brygada wyróżnia się dużą samowystarczalnością – dysponuje własnymi środkami desantowymi, pojazdami opancerzonymi oraz zapleczem logistycznym, komunikacyjnym i wywiadowczym. Bezpośrednie wsparcie powietrzne zapewnia jej Commando Helicopter Force w ramach Fleet Air Arm (lotnictwo Royal Navy).

Większość pododdziałów składa się z żołnierzy piechoty morskiej, ale trzy z nich rekrutują się z wojsk lądowych: 1st Battalion The Rifles, 29 Commando Regiment RA i 24 Commando Regiment RE. Wszyscy członkowie brygady są zobowiązani do ukończenia kursu Commando w bazie Royal Marines w Lympstone.