2S7 Pion
2S7 Pion (w tłumaczeniu na język polski: piwonia) to radziecka samobieżna armata o kalibrze 203 mm.
Ta armata została stworzona na początku lat 70-tych XX wieku przez Zakłady im. Barykady (w zakresie konstrukcji działa) oraz Leningradzkie Zakłady im. Kirowa (podwozie). Wprowadzono ją do uzbrojenia Armii Radzieckiej w 1976 roku. Po pewnym czasie była również używana przez Czechosłowację i Polskę, a po rozpadzie ZSRR trafiła do arsenalu armii Białorusi, Rosji, Ukrainy oraz Uzbekistanu. Armaty 2S7 zostały wycofane z użycia w armii czeskiej w latach 90-tych XX wieku. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej postanowiły o wycofaniu 8 sztuk, które od 1985 roku były częścią uzbrojenia najpierw 5 Brygady Artylerii Armat z Głogowa, a później w 23 Śląskiej Brygadzie Artylerii w Bolesławcu, w marcu 2006 roku.
Działo zasilane jest amunicją rozdzielnego ładowania, a ładunki miotające są przechowywane w workach. Z tej armaty można wystrzeliwać różne typy granatów, w tym: granaty odłamkowo-burzące o masie 110 kg i donośności 37,5 km, granaty odłamkowo-burzące z dodatkowym napędem rakietowym o masie 102 kg i donośności 47,5 km, a także granaty chemiczne (które zostały wycofane) oraz jądrowe. Szybkostrzelność praktyczna wynosiła około 2 strzały na minutę.
W 1983 roku w ZSRR armata została zmodernizowana do wersji 2S7M Pion-M (znanej również jako Małka), co pozwoliło na zwiększenie szybkostrzelności do 2,5 strz./min oraz zwiększenie zapasu amunicji działowej z 4 sztuk do 8. Ten zapas traktowano jako nienaruszalny, a typowa jednostka ognia wynosiła 40 sztuk amunicji przewożonej na towarzyszących ciężarówkach kołowych.
W tylnej części pojazdu znajduje się ruchomy lemiesz, który podczas przemieszczania się jest podniesiony, natomiast na stanowisku ogniowym opuszcza się go na ziemię, co zwiększa stabilność podczas strzelania. W celu zwiększenia długości oporowej gąsienic zwalnia się również koło napinające.
Samobieżną armatę można zobaczyć m.in. w Muzeum Artylerii w Toruniu, Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu, Lubuskim Muzeum Wojskowym oraz Muzeum Artylerii w Petersburgu. Jeden egzemplarz, pozbawiony optyki i wyposażenia, znajduje się w Bolesławcu.
Przypisy
Bibliografia
T.J. O’Malley: Artyleria: działa i polowe wyrzutnie rakietowe. Woźniak, R; Kupidura, P (przekład i redakcja naukowa); Hutchins, R. (ilustracje). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2000. ISBN 83-11-09172-2. Brak numerów stron w książce.