2S4 Tiulpan (ros. 2С4 «Тюльпан», pol. Tulipan) to radziecki moździerz samobieżny o kalibrze 240 mm.
Historia
Produkcja pojazdów miała miejsce w latach 1971–1989 w zakładzie Uraltransmasz. W sumie zbudowano 588 egzemplarzy.
W Armii Radzieckiej moździerze te były częścią rezerwy Naczelnego Dowództwa. Po rozpadzie ZSRR jedynie Rosja oraz w niewielkim stopniu Kazachstan przejęły te pojazdy. W 1983 roku 10 sztuk wyeksportowano do Iraku, a w 1988 roku 8 do Czechosłowacji.
Moździerze były używane przez wojska radzieckie i rosyjskie podczas wojny afgańskiej (1979–1989), drugiej wojny czeczeńskiej (1999–2009) oraz w konflikcie na Ukrainie (2022).
Konstrukcja
2S4 posiada gąsienicowe podwozie, z silnikiem zainstalowanym z przodu. Moździerz M-240 znajduje się w tylnej części pojazdu i podczas ruchu umieszczony jest nad kadłubem. W pozycji bojowej moździerz przechyla się do tyłu, opierając się na opuszczonej płycie oporowej. Kąt podniesienia lufy wynosi od +50° do +80°. Moździerz 2B8 ładowany jest odtylcowo. Przed oddaniem strzału hydrauliczne napędy obracają go w taki sposób, aby możliwe było załadowanie naboju z jednego z dwóch bębnowych magazynów umieszczonych w tylnej części kadłuba. Po załadunku granatu lufa jest opuszczana i łączona z płytą oporową. Praktyczna szybkostrzelność wynosi jeden strzał co 62-77 sekund.
Moździerz może wystrzeliwać granaty burzące, kasetowe (z minami PFM-1), przeciwbetonowe, chemiczne (wycofane z uzbrojenia) oraz jądrowe. Podstawowym rodzajem granatu jest granat burzący o masie 130 kg i zasięgu 9650 m, uzupełniony przez granat burzący z dodatkowym napędem rakietowym, ważący 228 kg i mający zasięg 18 tys. m. Wadą granatu z dodatkowym napędem jest zwiększony rozrzut.
Przypisy
Bibliografia
T.J. O’Malley: Artyleria: działa i polowe wyrzutnie rakietowe. Woźniak, R; Kupidura, P (przekład i redakcja naukowa); Hutchins, R. (ilustracje). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2000. ISBN 83-11-09172-2. Brak numerów stron w książce.