2K5 Korszun

2K5 Korszun to sowiecka samobieżna wyrzutnia rakietowa, która miała wieloprowadnicowy system i była zamontowana na podwoziu samochodu JAZ-214. Powstała w latach 50. XX wieku. Wyrzutnia była wyposażona w sześć prowadnic, z których odpalane były pociski o kalibrze 270 mm.

Historia i opis

Prace nad systemem 2K5 zainicjowano w 1952 roku, a oficjalne zatwierdzenie przez Radę Ministrów miało miejsce 19 września 1953 roku. Pocisk, oznaczony według GRAU jako 3R7, został opracowany przez biuro OKB-3 NII-88 z Podlipek. Jego zasięg wynosił 55 km, a głowica odłamkowo-burząca ważyła od 100 do 150 kg. Stabilizacja pocisku odbywała się dzięki czterem statecznikom oraz przez obrót wokół osi podłużnej, przy czym początkowy ruch obrotowy był generowany przez spiralne prowadnice wyrzutni. Projekt sześcioprowadnicowej wyrzutni, oznaczonej jako 2P5, został stworzony w leningradzkim biurze CKB-34 na bazie ciężarówki JAZ-214 (później znanej jako KrAZ-214).

Produkcję seryjną elementów systemu rozpoczęto w 1957 roku, a wyrzutnia została zaprezentowana publicznie podczas defilady z okazji rocznicy rewolucji październikowej. System został przyjęty do uzbrojenia, jednak dostawy były ograniczone, a w 1960 roku rozwój programu został wstrzymany z powodu niskiej celności. Na uzbrojeniu pozostał do końca lat 60.

Dane taktyczno-techniczne wyrzutni

Kaliber: 270 mm
Liczba prowadnic: 6
Masa: 18,2 t
Długość: 9,82 m
Szerokość: 2,7 m
Wysokość: 3,5 m
Moc silnika: 151 kW
Zasięg: 530 km
Prędkość maksymalna: 60 km/h
Załoga: 8 osób

Przypisy

Bibliografia

Tomasz Szulc. Następcy Katiuszy. „Nowa Technika Wojskowa”. 1999. nr 6. s. 15-20. ISSN 1230-1655.

Tomasz Szulc. Następcy Katiuszy Cz. II. „Nowa Technika Wojskowa”. 1999. nr 8. s. 25-32. ISSN 1230-1655.

Alieksandr Karpienko. Taktyczne systemy rakietowe wojsk lądowych ZSRR część I. „Poligon”. 1(8)/2008, s. 68-82, styczeń-marzec 2008. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.