2C-T-7
2C-T-7 to organiczny związek chemiczny, który należy do grupy psychodelicznych substancji psychoaktywnych z rodziny 2C, będący pochodną fenyloetyloaminy. Po raz pierwszy został wyizolowany przez Alexandra Shulgina w 1986 roku.
Efekty działania
Podobnie jak w przypadku innych psychodelików, efekty działania 2C-T-7 są niezwykle zróżnicowane i mają charakter indywidualny. Zwykle obejmują one:
- pobudzenie
- podniesienie nastroju
- euforię
- uczucie radości i szczęścia
- intensywne efekty wizualne
Zgodnie z informacjami zawartymi w PIHKAL, zalecane dawkowanie 2C-T-7 wynosi od 10 do 30 mg, a efekty utrzymują się od 8 do 15 godzin. Mechanizm działania tej substancji polega na agonistycznym wpływie na receptory serotoninowe, w szczególności na 5-HT2A. Dodatkowo, 2C-T-7 działa jako selektywny inhibitor MAO-A, co czyni ją dość niebezpieczną; wysokie dawki mogą hamować degradację serotoniny, co z kolei może prowadzić do wystąpienia syndromu serotoninowego.