2C-T-2

2C-T-2 to organiczny związek chemiczny, który należy do grupy psychodelicznych substancji psychoaktywnych z rodziny 2C oraz jest pochodną fenyloetyloaminy. Po raz pierwszy został wyizolowany przez Alexandra Shulgina w 1981 roku. Zgodnie z danymi zawartymi w PIHKAL, dawka tej substancji oscyluje między 12 a 25 mg, a efekty jej działania mogą utrzymywać się przez 6–8 godzin.

Efekty działania

Efekty działania 2C-T-2 są, podobnie jak w przypadku innych psychodelików, niezwykle zróżnicowane i subiektywne. Substancja ta jest czasem porównywana do LSD oraz psylocybiny ze względu na swoje psychodeliczne właściwości, a także do MDMA dzięki uczuciu euforii, które odczuwają niektórzy użytkownicy. Do typowych efektów należą: modyfikacje percepcji, zmiany w odczuwaniu emocji i zmysłów, intensyfikacja bodźców zewnętrznych oraz silne wizualne doznania, takie jak wyostrzenie kolorów, wzory czy fraktale.

Toksyczność

Właściwości toksyczne 2C-T-2 nie są w pełni zbadane. Istnieją przypuszczenia, że wyższe dawki tej substancji mogą wykazywać toksyczność zbliżoną do innych związków fenetylaminowych z grupy 2C-T. Nie odnotowano przypadków śmiertelnego przedawkowania 2C-T-2, jednakże pokrewne substancje, takie jak 2C-T-7 i 2C-T-21, przyczyniły się do śmierci kilku osób. Wiele pochodnych fenetylaminy, które mają podstawnik przy czwartym atomie węgla, jak 2C-T-7 oraz 4-MTA, działa jako selektywne inhibitory monoaminooksydazy A, co również może dotyczyć 2C-T-2.