2C-D

2C-D to organiczny związek chemiczny, który należy do psychodelicznych substancji psychoaktywnych z grupy 2C. Po raz pierwszy został wyizolowany przez Alexandra Shulgina. Według jego publikacji PiHKAL, zalecana dawka 2C-D waha się od 20 do 80 mg. Przeprowadzono badania nad działaniem 2C-D jako potencjalnego leku nootropowego, jednak wyniki były umiarkowane. Substancja ta zazwyczaj zażywana jest doustnie, chociaż istnieje również możliwość jej wciągania do nosa. Metoda ta powoduje znacznie silniejsze działanie, lecz towarzyszy jej intensywny ból.

Wciąż niewiele wiadomo na temat toksyczności 2C-D. Zgodnie z informacjami zawartymi w PiHKAL, efekty działania tej substancji utrzymują się od 4 do 6 godzin. Hanscarl Leuner prowadził badania nad zastosowaniem 2C-D w psychoterapii.