2C-B – ogólne informacje
2C-B to organiczny związek chemiczny, który należy do grupy psychodelicznych substancji psychoaktywnych z rodziny 2C, będący pochodną fenyloetyloaminy.
Po raz pierwszy został otrzymany przez Alexandra Shulgina w 1974 roku. Zgodnie z książką PIHKAL, zalecana dawka 2C-B wynosi od 12 do 24 mg podawane doustnie, a czas działania tej substancji oscyluje w granicach 4 do 8 godzin. Efekty zażycia tej substancji obejmują m.in. poprawę nastroju, pobudzenie psychiczne i fizyczne, intensyfikację zewnętrznych bodźców, otwarcie emocjonalne, efekty wizualne, głębokie zmiany percepcyjne oraz trudne do opisania odczucia, takie jak podróżowanie po własnym ciele czy widzenie dźwięków. Do ewentualnych negatywnych efektów mogą należeć: nieprzyjemne odczucie body load, mdłości, wymioty, lęk i dezorientacja.
Mechanizm działania 2C-B prawdopodobnie opiera się na jego agonistycznym wpływie na receptory serotoninowe.
Synteza
Od momentu pierwszego uzyskania 2C-B opracowano wiele różnych metod jego syntezy. W PiHKAL Alexander Shulgin opisał proces syntezy 2C-B, w którym jako substrat wyjściowy zastosowano 2,5-dimetoksybenzaldehyd. Proces ten składa się z trzech etapów, a ostatni z nich wykorzystuje 2C-H, które może być także użyte do syntez innych związków z grupy 2C.
Stan prawny w Polsce
W 2005 roku związek ten został umieszczony na liście substancji psychotropowych w grupie II-P, obejmującej substancje o ograniczonym zastosowaniu medycznym oraz wysokim potencjale nadużywania, które mogą być wykorzystywane w celach medycznych, naukowych i przemysłowych.