290 Dywizja Strzelecka
290 Dywizja Strzelecka (ros. 290-я стрелковая дивизия) to jednostka taktyczna piechoty Armii Czerwonej.
Została utworzona w lipcu 1941 roku w Kalazinie. Wzięła udział w walkach m.in. pod Lenino, współdziałając z polską 1 Dywizją Piechoty.
Dywizja została odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru, Orderem Suworowa II klasy oraz Orderem Kutuzowa II klasy.
Rozformowano ją we wrześniu 1946 roku w Czausach.
Struktura organizacyjna
- 878 Pułk Strzelecki Ostrołęcki, odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru oraz Orderem Suworowa III klasy (JW PP 49867)
- 882 Pułk Strzelecki, odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, Orderem Kutuzowa III klasy i Orderem Aleksandra Newskiego (JW PP 41144)
- 885 Pułk Strzelecki Olsztyński, odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, Orderem Suworowa III klasy oraz Orderem Kutuzowa III klasy (JW PP 29467)
- 827 Pułk Artylerii Haubic (do 20 listopada 1941); 1420 Pułk Artylerii Lekkiej (22 stycznia 1942 przemianowany na 112 Pułk Artylerii Lekkiej) (poczta polowa 26131)
- 355 Samodzielny Dywizjon Przeciwpancerny (JW PP 14147)
- 374 Kompania Rozpoznawcza
- 570 Batalion Saperów (JW PP 01896)
- 723 Samodzielny Batalion Łączności (433 Samodzielna Kompania Łączności)
- 291 Batalion Medyczno-Sanitarny (JW PP 29522)
- Samodzielny Batalion Karabinów Maszynowych (JW PP 01875)
- Samodzielna Kompania Szkolna (JW PP 30719)
- 356 Samodzielna Kompania Chemiczna (JW PP 06559)
- 445 Kompania Transportu Samochodowego
- Specjalny Oddział NKWD (JW PP 28773)
- 508 Piekarnia Polowa
- 744 Dywizyjny Lazaret Weterynaryjny
- 950 Poczta Polowa (JW PP 66529)
- 814 Polowa Kasa Gosbanku (JW PP 38539)
Dowódcy Dywizji
- płk Nikołaj Riakin (12.07.1941 – 10.01.1942)
- płk Wasilij Chochłow (11.01.1942 – 28.02.1942)
- płk Filipp Poczema (01.03.1942 – 10.05.1942)
- płk Nikołaj Dudnikow (11.05.1942 – 19.07.1942)
- płk Jurij Prokofiew (23.07.1942 – 14.08.1942)
- płk Grigorij Kanaczadze (15.08.1942 – 09.11.1942)
- płk (od 14.02.1943 – generał major) Jurij Prokofiew (10.11.1942 – 04.08.1943)
- płk Izaak Gasparian (05.08.1943 – 24.10.1943)
- płk Siergiej Klimachin (25.10.1943 – 22.12.1943)
- płk (od 22.02.1944 – generał major) Izaak Gasparian (23.12.1943 – 06.11.1944)
- płk Iwan Kalnyj (07.11.1944 – 21.01.1945)
- płk Aleksandr Salnikow (22.01.1945 – 24.01.1945)
- płk Nikołaj Wiaznikowcew (25.01.1945 – do rozwiązania Dywizji)
Przypisy
Bibliografia
Robert Forczyk, Howard Gerrard: Moskwa 1941. Pierwsza porażka Hitlera. Kraków: 2008. ISBN 978-83-7396-709-0.
Linki zewnętrzne
RKKA. [dostęp 2010-12-24]. (ros.).