290 Dywizja Piechoty (niem. 290. Infanterie-Division) to niemiecka dywizja, która działała w czasie II wojny światowej.
Historia
Dywizja została sformowana w Munsterlager na podstawie rozkazu z 5 lutego 1940 roku, w ramach 8. fali mobilizacyjnej w X Okręgu Wojskowym. Jej szkolenie zakończyło się 30 kwietnia 1940 roku, co pozwoliło jej wziąć udział w ostatniej fazie działań wojennych w Francji. Do lutego 1941 roku stacjonowała na francuskim wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego. W marcu 1941 roku została przeniesiona do Prus Wschodnich, a następnie, w ramach LVI Korpusu Pancernego, zaatakowała ZSRR, gdzie miała istotny wkład w zdobycie Dźwińska. Na obszarze Dźwiny i Dźwińska stoczyła walki z 21 Korpusem Pancernym Armii Czerwonej, infligując mu znaczne straty.
W sierpniu 1941 roku uczestniczyła w pierwszej bitwie o jezioro Ilmen, a w styczniu 1942 roku została okrążona pod Demiańskiem, skąd udało jej się wydostać w lutym 1943 roku. Następnie walczyła o Dno, jezioro Ładoga oraz w zimie o Newel. Jesienią 1943 roku dysponowała jedynie sześcioma batalionami grenadierów, a bataliony niszczycieli czołgów i rozpoznania zostały połączone w jeden batalion szybki.
Podczas odwrotu spod Leningradu poniosła znaczne straty, a od października 1944 roku była izolowana w kotle kurlandzkim, gdzie stawiała opór kilku radzieckim atakom. W marcu 1945 roku została zaokrętowana i wysłana do Neutief na Mierzei Wiślanej. W trakcie ostatniej ofensywy Armii Czerwonej, mającej na celu zniszczenie niemieckich sił w Prusach Wschodnich, 290 Dywizja poniosła ciężkie straty. Pozostała odcięta w Prusach aż do końca wojny, poddając się Rosjanom w maju 1945 roku.
Skład dywizji
Organizacja w lutym 1940 roku:
- 501., 502. i 503. pułk piechoty
- 290. pułk artylerii
- 290. batalion pionierów
- 290. szwadron rozpoznawczy
- 290. oddział przeciwpancerny
- 290. oddział łączności
Organizacja w październiku 1944 roku:
- 501. i 502. pułk grenadierów
- 290. pułk artylerii
- 290. batalion pionierów
- 290. dywizyjny batalion fizylierów
- 290. oddział przeciwpancerny
- 290. oddział łączności
- 290. polowy batalion zapasowy
Dowódcy dywizji
Generalleutnant Max Dennerlein: 5 II 1940 – 8 VI 1940;
Generalleutnant Theodor Freiherr von Wrede: 8 VI 1940 – 19 IX 1940;
General Helge Auleb: 19 IX 1940 – 14 X 1940;
Generalleutnant Theodor Freiherr von Wrede: 14 X 1940 – 1 V 1942;
General Conrad – Oskar Heinrichs: 1 V 1942 – 1 II 1944;
Generalmajor Gerhard Henke: 1 II 1944 – VI 1944;
Generalmajor Rudolf Goltzsch: VI 1944 – 18 VIII 1944;
Generalmajor Hans – Joachim Baurmeister: 18 VIII 1944 – 25 IV 1945;
Generalmajor Carl Henke: 25 IV 1945 – 27 IV 1945;
Generalleutnant Alfred Hermmann: 27 IV 1945 – 8 V 1945;
Przypisy
Bibliografia
Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
Dmitrij Leluszenko: Pancernym szlakiem. Wspomnienia dowódcy armii. Warszawa: 1983. ISBN 83-11-06958-1.