29 batalion saperów
29 batalion saperów to samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.
Został sformowany w rejonie Włodawy na mocy rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 08 z dnia 20 sierpnia 1944 roku jako część 2 Warszawskiej Brygady Saperów.
Przysięgę żołnierze batalionu złożyli w listopadzie 1944 roku we Włodawie.
Obsada personalna
Dowódcy batalionu:
- por. Paweł Wierzbicki
- mjr Piotr Siemenczenko
- kpt. Jan Panow
- kpt. Jan Korkin
- kpt. Bazyli Szczerbacki
Struktura organizacyjna
Etat 012/109 składał się z:
- dowództwa i sztabu
- plutonu dowodzenia
- 3 kompani saperów
- 3 plutonów saperów
- drużyny zaopatrzenia
- kwatermistrzostwa
- punktu pomocy medycznej
- lazaretu weterynaryjnego
- warsztatów i magazynu technicznego
- drużyny gospodarczej
Batalion dysponował:
- liczbą żołnierzy: 321 (w tym 31 oficerów, 62 podoficerów oraz 228 szeregowców)
- sprzętem: 483 miny
Okres powojenny
21 lipca 1946 roku 8 batalion saperów został przekazany do dyspozycji Marynarki Wojennej, zmieniając jednocześnie nazwę na 52 batalion saperów MW, a jego siedzibą stał się Wejherowo. W 1955 roku batalion został przemianowany na 29 batalion saperów MW, a w 1957 roku przeniesiono go do Dziwnowa.
30 grudnia 1959 roku, na podstawie zarządzenia SG WP nr 138/0rg, 3 batalion piechoty morskiej został połączony z 29 Kołobrzeskim batalionem saperów morskich, tworząc 3 pułk piechoty morskiej.
W ramach planów mobilizacyjnych z pułku wyłączono jednak batalion saperów morskich, który rozrósł się do stanu 652 żołnierzy, stając się jednostką samodzielną. Batalion miał dostarczyć dla pułku kompanię saperów składającą się z dwóch plutonów saperów oraz dwóch plutonów PTG, z łącznym stanem osobowym wynoszącym 95 żołnierzy.
Na podstawie Zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 011/Org. z dnia 16 stycznia 1963 roku, Dowódca Marynarki Wojennej przekazał Dowódcy POW 3 pułk piechoty morskiej (bez batalionu saperów).
W 1967 roku batalionowi przywrócono jego historyczną nazwę 8 Kołobrzeski batalion saperów. Od 9 lutego 1977 roku batalion podlegał 8 Flotylli Obrony Wybrzeża.
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.