289P/Blanpain

289P/Blanpain to kometa krótkookresowa, która należy do rodziny Jowisza oraz obiektów NEO (Near-Earth Objects). Przez długi czas była uważana za zaginioną i nosiła oznaczenie D/1819 W1 (Blanpain). W XXI wieku została ponownie odkryta, jednak jej niewielkie rozmiary oraz niska aktywność sugerują, że kometa z 1819 roku mogła ulec rozpadowi, a obecnie obserwowany jest jedynie jej główny fragment.

Odkrycie i ponowne odnalezienie

Kometa została odkryta 28 listopada 1819 roku przez Jean-Jacques’a Blanpaina, zaledwie osiem dni po tym, jak przeszła przez swój punkt przysłoneczny. Po tym wydarzeniu obiekt zniknął z pola widzenia na niemal 200 lat.

5 października 2002 roku, w ramach programu Catalina Sky Survey, odkryto obiekt 2003 WY25, który początkowo uznano za planetoidę i przypisano do grupy Apolla. 12 grudnia 2003 roku obiekt ten znalazł się w odległości 2,3 miliona km od Ziemi. Jego orbita zgadzała się z orbitą zaginionej komety, co sugerowało, że może to być największy znany fragment pozostały po rozpadzie komety z 1819 roku.

Obserwacje przeprowadzone przez D. Jewitta w 2005 roku ujawniły, że obiekt ten posiada słabą komę.

Orbita komety i właściwości fizyczne

Orbita komety 289P/Blanpain ma kształt elipsy z mimośrodkiem wynoszącym 0,68. Jej peryhelium znajduje się w odległości 0,96 j.a., podczas gdy aphelium osiąga 5,13 j.a. od Słońca. Czas obiegu wokół Słońca wynosi 5,32 roku, a nachylenie orbity do ekliptyki wynosi 5,9˚.

Jądro tej komety miało zapewne rozmiary kilku kilometrów, natomiast obecnie obserwowany fragment ma średnicę 160 m, co czyni go najmniejszym znanym jądrem kometarnym.

Rój meteorów

Kometa D/1819 W1 jest źródłem roju meteorów znanego jako Fenicydy, przez który Ziemia przechodzi każdego roku na przełomie listopada i grudnia. Współczesne jądro komety nadal dostarcza materię do roju, chociaż jego aktywność jest zbyt niska, aby wyjaśnić szacowaną masę roju.