285 Wschodni Oddział Kolarzy

285 Wschodni Oddział Kolarzy (niem. Ost-Radfahr-Abteilung 285) to jednostka wojskowa Wehrmachtu, która w czasie II wojny światowej była w przeważającej części złożona z Ukraińców.

W dniu 29 marca 1942 r. z byłych jeńców wojennych Armii Czerwonej, głównie pochodzących z Ukrainy, utworzono 285 Sotnię Kawalerii. Jednostka ta składała się z sztabu oraz czterech szwadronów, licząc łącznie 144 żołnierzy. Na czoło oddziału stanął mjr Gustav Witting. Główne zadania tej jednostki, która operowała na północnym odcinku frontu wschodniego, obejmowały walkę z partyzantką. Jesienią 1942 r. jeden z szwadronów został wyposażony w rowery. W marcu 1943 r. dowództwo oddziału objął rtm. Freiherr von Maltzahn. 31 marca tego samego roku, sotnia została włączona w skład 285 Dywizji Bezpieczeństwa. W październiku jednostka została przeniesiona do okupowanej północnej Francji, gdzie rozmieszczono ją w obozie ćwiczebnym w Coëtquidan. Została podporządkowana 7 Armii. Pozostałe szwadrony również zostały wyposażone w rowery, co doprowadziło do przekształcenia sotni w oddział kolarzy 4 grudnia. Do końca 1943 r. jednostka była pod zwierzchnictwem XXV Korpusu Armijnego. Od 22 stycznia 1944 r. stacjonowała w Argol, a od 8 kwietnia tego samego roku w Lorient, który został przekształcony w twierdzę nadmorską. 8 maja 1945 r. oddział skapitulował razem z pozostałymi jednostkami niemieckimi.