271P/van Houten–Lemmon

Kometa 271P/van Houten–Lemmon jest kometą krótkookresową, która należy do rodziny Jowisza.

Odkrycie

Kometa została odkryta w marcu 1966 roku na podstawie płyt fotograficznych, które zostały wykonane w okresie od 24 września do 26 października 1960 roku przez Toma Gehrelsa w Obserwatorium Palomar. Odkrywcami komety byli C. J. van Houten oraz I. van Houten-Groeneveld.

Podczas dwóch kolejnych powrotów komety w okolice Słońca, nie udało się jej odnaleźć. Została ponownie odkryta przypadkowo 5 października 2012 roku w ramach programu Mount Lemmon Survey. Początkowo uznano ją za planetoidę, przypisując jej tymczasowy numer 2012 TB36. Wkrótce jednak zidentyfikowano obiekt jako kometę i obliczono, że jest to zaginiona kometa odkryta w 1966 roku przez van Houtenów.

Orbita komety i właściwości fizyczne

Orbita komety 271P/van Houten–Lemmon ma kształt elipsy z mimośrodem wynoszącym 0,39. Peryhelium znajduje się w odległości 4,25 jednostek astronomicznych (j.a.), natomiast aphelium w odległości 9,69 j.a. od Słońca. Okres obiegu komety wokół Słońca wynosi 18,4 roku, a nachylenie jej orbity do ekliptyki to 6,86˚.

Obliczenia wykazały, że w marcu 1979 roku kometa przeleciała w odległości 0,63 j.a. od Jowisza, co doprowadziło do zmiany jej orbity – peryhelium wzrosło o 0,2 j.a., a okres orbitalny wydłużył się o 2 lata.

Jądro tej komety ma maksymalnie kilka kilometrów średnicy.