27 Królewski Pruski Batalion Jegrów
27 Królewski Pruski Batalion Jegrów (niem. Königlich Preussisches Jägerbataillon 27) to ochotniczy oddział wojskowy w armii niemieckiej, składający się z Finów oraz Niemców, który został utworzony w trakcie I wojny światowej.
Po rozpoczęciu I wojny światowej na terenie Wielkiego Księstwa Finlandii, będącego częścią Imperium Rosyjskiego, od listopada 1914 roku ruszył tajny nabór fińskich ochotników do oddziałów jegrów, czyli lekkiej piechoty formowanej w Niemczech. W pierwszym etapie werbunek obejmował głównie młodzież studencką oraz przedstawicieli klasy średniej. Ochotnicy podróżowali z Finlandii przez Szwecję. W Niemczech, w obozie w Lockstedt koło Hamburga, przeszli od 4 do 6 tygodni szkolenia wojskowego, które było maskowane jako szkolenie skautowskie, co pozwalało im nosić mundury skautów. Na przełomie stycznia i lutego 1915 roku do Niemiec przybyło około 200 Finów, a w wyniku kolejnego naboru na przełomie 1915/1916 liczba ta wzrosła do około 1,2 tysiąca. Druga fala ochotników w dużej mierze składała się z robotników, chłopów oraz marynarzy.
W maju 1916 roku powstał 27 Królewski Pruski Batalion Jegrów, który w przeważającej części składał się z Finów (w składzie były również dwie kobiety, które pełniły funkcje sanitariuszek: Ruth Munck oraz Saara Rampanen). Dowództwo nad batalionem objął Niemiec, major Maximilian Bayer. Jednostka ta walczyła na północnym odcinku frontu wschodniego. W okresie od czerwca do sierpnia 1916 roku batalion działał w rejonie Rygi. W grudniu tego samego roku jednostka została przeniesiona w okolice Lipawy, gdzie operowała aż do zakończenia swojej służby w armii niemieckiej. Batalion poniósł stosunkowo niewielkie straty. W lutym 1918 roku jegrzy powrócili do Finlandii, gdzie miała miejsce wojna domowa pomiędzy Białymi a Czerwonymi, zajmując wiele kluczowych stanowisk dowódczych w wojskach Białych.
Linki zewnętrzne
Historia fińskich jegrów w armii niemieckiej podczas I wojny światowej (ang.)