27 Dywizja Izydora Krasińskiego
27 Dywizja Izydora Krasińskiego to polska jednostka wojskowa z czasów napoleońskich.
Pomimo całkowitej klęski Napoleona podczas wyprawy do Moskwy, książę Józef Poniatowski rozpoczął proces odbudowy armii. Wykorzystując metody kościuszkowskie, takie jak intensywna rekrutacja dymowa oraz włączanie batalionów gwardii narodowej do pułków liniowych, osiągnął znakomite wyniki. Doświadczony żołnierz kształtował doskonałe kadry, a nowy rekrut szybko stawał się doświadczonym żołnierzem.
27 Dywizja pod dowództwem generała Izydora Krasińskiego została włączona do VIII Korpusu Wielkiej Armii.
Skład dywizji
W skład 27 Dywizji, dowodzonej przez Izydora Krasińskiego, weszły odtworzone pułki: 8 pułk piechoty pod komendą pułkownika Kajetana Stuarta oraz 16 pułk piechoty pod dowództwem pułkownika Ignacego Bolesty.
Z pozostałości czterech pułków piechoty Legii Nadwiślańskiej utworzono jeden Pułk Piechoty Nadwiślańskiej, którym dowodził pułkownik Stanisław Malczewski. W sierpniu 1813 roku pułk ten został przyłączony do 27 Dywizji.
Przypisy
Bibliografia
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. Poznań: „Kurpisz”, 2003. ISBN 83-88841-52-1.
- Bronisław Gembarzewski, Szymon Askenazy: Wojsko Polskie : Księstwo Warszawskie 1807–1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.