26 batalion saperów
26 batalion saperów to samodzielny oddział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.
Jednostka ta została utworzona w rejonie Włodawy na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 08 z dnia 20 sierpnia 1944, jako część 2 Warszawskiej Brygady Saperów.
Przysięgę wojskową żołnierze batalionu złożyli w listopadzie 1944 we Włodawie.
Obsada personalna
Dowódcy batalionu:
- kpt Jan Grenkow – (do 7 września 1944)
- kpt Bazyli Domianow – (7 września 1944 – 7 maja 1945)
- mjr Zdzisław Żukrowski – 1946
Struktura organizacyjna
Etat 012/109
- dowództwo i sztab
- pluton dowodzenia
- 3 x kompania saperów
- 3 x pluton saperów
- drużyna zaopatrzenia
- kwatermistrzostwo
- punkt pomocy medycznej
- lazaret weterynaryjny
- warsztaty i magazyn techniczny
- drużyna gospodarcza
Razem:
żołnierzy – 321 (oficerów – 31, podoficerów – 62, szeregowych – 228)
Sprzęt:
miny – 483
Okres powojenny
W latach 1951–1956 batalion uczestniczył w rozminowywaniu Pomorza Zachodniego w takich miejscowościach jak: Szczecin, Cedynia, Szwecja, Wadorzyce, Moryń, Głębock oraz Zakrzewo k. Braniewa. W 1952 roku 26 batalion saperów był jednostką podporządkowaną dowódcy 1 Korpusu Armijnego i stacjonował w Podjuchach.
Przypisy
Bibliografia
- Karol Dideńko: Wojska inżynieryjno-saperskie LWP 1943-1945 (organizacja i działania bojowe). Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945–1979. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06710-4.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.