257 Dywizja Piechoty (niem. 257. Infanterie-Division) to niemiecka jednostka wojskowa z okresu II wojny światowej, która została utworzona w Berlinie – Karlshorst na podstawie rozkazu z dnia 26 sierpnia 1939 roku, w ramach 4. fali mobilizacyjnej w III Okręgu Wojskowym. W 1944 roku dywizja została rozbita w rejonie Kiszyniowa i rozwiązana 9 października. Została jednak odtworzona 27 października jako 257 Dywizja Grenadierów Ludowych.
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna dywizji w sierpniu 1939 roku obejmowała:
- 457., 466. i 477. pułk piechoty,
- 257. pułk artylerii,
- 257. batalion pionierów,
- 257. oddział rozpoznawczy,
- 257. oddział przeciwpancerny,
- 257. oddział łączności,
- 257. polowy batalion zapasowy;
W lipcu 1943 roku struktura organizacyjna wyglądała następująco:
- 457., 466. i 477. pułk grenadierów,
- 257. pułk artylerii,
- 257. batalion pionierów,
- 257. batalion fizylierów,
- 257. oddział przeciwpancerny,
- 257. oddział łączności,
- 257. polowy batalion zapasowy;
W październiku 1944 roku struktura była następująca:
- 457., 466. i 477. pułk grenadierów,
- 257. pułk artylerii,
- 257. batalion pionierów,
- 257. dywizyjna kompania fizylierów,
- 257. oddział przeciwpancerny,
- 257. oddział łączności,
- 257. polowy batalion zapasowy;
W kwietniu 1945 roku struktura organizacyjna dywizji obejmowała:
- 457., 466. i 477. pułk grenadierów,
- 257. pułk artylerii,
- 257. batalion pionierów,
- 257. dywizyjny batalion fizylierów,
- 257. oddział przeciwpancerny,
- 257. oddział łączności,
- 257. polowy batalion zapasowy;
Dowódcy dywizji
Wśród dowódców dywizji znajdowali się:
- Generalleutnant Max von Viebahn: 26 VIII 1939 – 1 III 1941;
- Generalleutnant Karl Sachs: 1 III 1941 – 1 V 1942;
- Generalleutnant Karl Gümbel: 1 V 1942 – 1 VI 1942;
- General Carl Püchler: 1 VI 1942 – 5 XI 1943;
- General Anton Reichard Freiherr von Mauchenheim – von Bechtoldsheim: 5 XI 1943 – 2 VII 1944;
- Generalmajor Friedrich Blümke: 2 VII 1944 – 24 VIII 1944;
- Oberst (Generalmajor) Erich Seidel: 13 X 1944 – 8 V 1945;
Bibliografia
W literaturze dotyczącej dywizji można znaleźć następujące pozycje:
- Carell Paul, Operacja „Barbarossa”; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
- Carell Paul, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz K. Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110. Brak numerów stron w książce;
- Haupt Werner, Die deutschen Infanterie-Division, b.m.w 1991; ISBN 3-89555-274-7;
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht, 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;