254 Dywizja Strzelecka (ros. 254-я Черкасская стрелковая дивизия) to jednostka taktyczna (dywizja) Armii Czerwonej.
Dywizja została utworzona 12 lipca 1941 roku w Tule. Uczestniczyła w walkach pod Starą Russą oraz Diemiańskiem, w bitwie nad Dnieprem, wyzwoleniu Ukrainy, a także w ofensywie jasko-kiszyniowskiej, sandomiersko-śląskiej, dolnośląskiej, berlińskiej i praskiej.
Była jedną z najbardziej odznaczonych radzieckich dywizji podczas II wojny światowej, zdobywszy pięć orderów: Lenina, Czerwonego Sztandaru, Suworowa, Kutuzowa i Chmielnickiego. Co więcej, aż 59 żołnierzy tej dywizji otrzymało tytuł Bohatera Związku Radzieckiego, co stanowi najwyższy wynik wśród wszystkich dywizji. Dywizja forsowała rzeki: Dniepr, Prut, Odrę i Nysę. 14 grudnia 1943 roku wyzwoliła Czerkasy, co zaowocowało nadaniem jej honorowego tytułu dywizji czerkaskiej.
W 1945 roku, w składzie 73 Korpusu Strzeleckiego, razem z 50 Dywizją Strzelecką i 294 Dywizją Strzelecką, dywizja znajdowała się pod dowództwem generała majora Piotra Żiwaliewa podczas walk na ziemiach polskich. Brała udział w ofensywie Armii Czerwonej, która rozpoczęła się 12 stycznia 1945 roku, uczestnicząc w przełamaniu niemieckich fortyfikacji Stellung a2.
W operacji łużyckiej w 1945 roku, 254 DS walczyła obok polskiej 8 DP. 18 kwietnia zdobyła Weißenberg, a 21 kwietnia Budziszyn. Wojnę zakończyła w pobliżu miejscowości Lysá nad Labem w Czechach.
== Przypisy ==
== Bibliografia ==
254-я стрелковая дивизия. «Память», Воронежский государственный университет. [dostęp 2018-10-05]. (ros.).
Władimir Andrianow: 254-я Черкасская стрелковая дивизия. Czeboksary: 2006.
Robert Poirier, Albert Conner: Red Army order of battle in the Great Patriotic War. 1985. (ang.). Brak numerów stron w książce.
Rafał Podsiadło: Niemieckie fortyfikacje Stellung a2 i ich przełamanie w styczniu 1945 r. Na linii Raby, Szreniawy i Pilicy. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-7339-136-9.