252 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

252 Dywizja Piechoty

252 Dywizja Piechoty (niem. 252. Infanterie-Division) – niemiecka jednostka wojskowa z okresu II wojny światowej, która brała udział w agresji na Polskę oraz Francję, a także w ataku na Związek Radziecki.

Formowanie i działania

Dywizja została sformowana w Nysie na podstawie rozkazu wydanego 26 sierpnia 1939 roku, w ramach 4. fali mobilizacyjnej w VIII Okręgu Wojskowym. W jej skład weszli głównie Ślązacy, którzy służyli w jednostkach rezerwowych. Podczas inwazji III Rzeszy na Polskę w 1939 roku, dywizja prowadziła działania w północnej części kraju, jednak jej rola była głównie drugoliniowa. W 1940 roku uczestniczyła w ataku na Francję, a po jej pokonaniu, w lipcu 1940 roku, została przerzucona na teren okupowanej Polski.

Od 22 czerwca 1941 roku dywizja brała udział w ataku na Związek Radziecki, angażując się w walki z Armią Czerwoną. Pod koniec 1941 roku toczyła boje pod Moskwą, walcząc z kawaleryjską Grupą Dowatora, którą dowodził generał Lew Dowator. W latach 1943–1945 prowadziła głównie walki odwrotowe, walcząc m.in. w składzie 3 Armii Pancernej. Swoją drogę bojową zakończyła na Półwyspie Helskim, gdzie 8 maja 1945 roku oddała się do niewoli Armii Czerwonej.

Dowództwo dywizji

Dowódcy:

  • gen. por. Diether von Böhm – Bezing 26 VIII 1939 – 3 II 1942;
  • gen. por. Hans Schäfer 3 II 1942 – 1 I 1943;
  • gen. Walther Melzer 1 II 1943 – 12 X 1944;
  • gen. por. Paul Drekmann 12 X 1944 – 8 V 1945;

Szefowie sztabu:

  • mjr Hans Höf(f)ner (w czasie ataku na Polskę)

Struktura organizacyjna

Skład w sierpniu 1939 roku:

  • 452., 461. i 472. pułk piechoty,
  • 252. pułk artylerii,
  • 252. batalion pionierów,
  • 252. oddział rozpoznawczy,
  • 252. oddział przeciwpancerny,
  • 252. oddział łączności,
  • 252. polowy batalion zapasowy;

Skład w listopadzie 1941 roku:

  • 7., 461. i 472. pułk piechoty,
  • 252. pułk artylerii,
  • 252. batalion pionierów,
  • 252. oddział rozpoznawczy,
  • 252. oddział przeciwpancerny,
  • 252. oddział łączności,
  • 252. polowy batalion zapasowy;

Skład w lutym 1943 roku:

  • 7., 461. i 472. pułk grenadierów,
  • 252. pułk artylerii,
  • 252. batalion pionierów,
  • 252. batalion fizylierów,
  • 252. oddział przeciwpancerny,
  • 252. oddział łączności,
  • 252. polowy batalion zapasowy;

Skład w lipcu 1944 roku:

  • 7., 461. i 472. pułk grenadierów,
  • 252. pułk artylerii,
  • 252. batalion pionierów,
  • 252. batalion fizylierów,
  • 252. oddział przeciwpancerny,
  • 252. oddział łączności,
  • 252. polowy batalion zapasowy;

Przypisy

Bibliografia

  • Carell Paul, Operacja „Barbarossa”; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
  • PaulP. Carell PaulP., Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, KazimierzK. Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110. Brak numerów stron w książce
  • Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
  • Janusz Piekałkiewicz: Wojna kawalerii 1939-1945. Warszawa: 1992. ISBN 83-7250-074-6.
  • Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.

Zostań naszym fanem!

Pomóż nam się rozwijać! Polub nas na Facebooku! i śledź nas na X!