25 Warszawski Dywizjon Artylerii Ciężkiej (25 dac) to pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego.
Jednostka ta została utworzona we wrześniu 1945 roku w Kostrzynie, bazując na 3 dywizjonie artylerii ciężkiej armat 1 Warszawskiej Brygady Artylerii Ciężkiej. Organizacja dywizjonu odbyła się według etatu Nr 4/11 samodzielnego dywizjonu ciężkich armat na stopie „P” z dnia 8 września 1945 roku. Stan etatowy dywizjonu wynosił 339 żołnierzy, w tym 46 oficerów, 90 podoficerów oraz 5 pracowników kontraktowych. Głównym uzbrojeniem jednostki były dwanaście 122 mm armat wz. 1931/1937 (A-19). W październiku 1945 roku dywizjon został przeniesiony do pokojowego garnizonu w Lublinie, w ramach Lubelskiego Okręgu Wojskowego. W lutym 1946 roku jednostka przeszła reorganizację na etat Nr 4/22 samodzielnego dywizjonu artylerii ciężkiej armat z dnia 23 stycznia 1946 roku. Natomiast w marcu 1947 roku 24 dac został po raz drugi przeformowany na nowy etat Nr 4/32 samodzielnego dywizjonu artylerii ciężkiej z dnia 27 lutego 1947 roku. W porównaniu do etatu Nr 4/11, stan etatowy został zredukowany o 40%. Zgodnie z nowym etatem, w dywizjonie miało służyć 204 żołnierzy, w tym 25 oficerów, 70 podoficerów oraz 3 pracowników kontraktowych. W wyniku likwidacji trzeciej baterii liczba armat zmniejszyła się z dwunastu do ośmiu. W czerwcu 1949 roku jednostka została przeniesiona do garnizonu w Węgorzewie, gdzie weszła w skład 15 Warszawskiej Brygady Artylerii Ciężkiej, a także została przeformowana na etat Nr 4/45 dywizjonu artylerii ciężkiej z dnia 28 maja 1949 roku. Wiosną 1951 roku 15 BAC przeszła reorganizację na etat Nr 4/63 brygady artylerii ciężkiej i została włączona do 8 Dywizji Artylerii Przełamania, co spowodowało utratę dotychczasowego numeru i etatu przez dywizjon.
Bibliografia:
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.