24h Le Mans 1955

Wyścig 24h Le Mans odbył się w dniach 11-12 czerwca 1955 roku, a jego zwycięzcą został Mike Hawthorn. W trakcie tego wydarzenia miała miejsce tragiczna kolizja z udziałem Pierre’a Levegha, który prowadził Mercedesa. W wyniku tego wypadku zginęło 82 widzów, a dodatkowo 120 osób zostało rannych.

Na początku wyścigu, przez pierwsze dwie godziny, trzej kierowcy: Eugenio Castellotti, Mike Hawthorn oraz Juan Manuel Fangio, na zmianę zajmowali prowadzenie. Na 33 okrążeniu, w okolicy głównej trybuny, Hawthorn niespodziewanie zjechał do boksu i rozpoczął hamowanie. Lance Macklin, który jechał za nim, zaskoczony tą decyzją, gwałtownie skręcił w lewo, nie dostrzegając, że za nim pędzą dwa Mercedesy, prowadzone przez Levegha i Fangio. Levegh, w ostatniej chwili uniesioną ręką próbował ostrzec Fangio, lecz uderzył w Macklina z prędkością przekraczającą 200 km/h. Jego samochód został wyrzucony w powietrze, uderzając w wał ziemny przed tłumem kibiców, co doprowadziło do jego zniszczenia. Kierowca zginął, a silnik oraz fragmenty karoserii spadły na widzów, powodując śmierć wielu z nich; pokrywa silnika, wirując z ogromną prędkością, działała jak nóż gilotyny.

Pomimo tego tragicznego zdarzenia, dyrektor wyścigu, Charles Faroux, zdecydował się na kontynuację zawodów. W dziewiątej godzinie wyścigu szef zespołu Mercedesa nawiązał kontakt telefoniczny z przełożonymi w Stuttgarcie, którzy nakazali mu na znak żalu wycofać pozostałe dwa samochody zespołu z rywalizacji. Mimo że Juan Manuel Fangio i Stirling Moss mieli znaczną przewagę, szef ekipy dostosował się do polecenia.

Ostateczne dane dotyczące wypadku zostały ujawnione dopiero po zakończeniu wyścigu. Łącznie tragedia pochłonęła 83 ofiary śmiertelne oraz 120 osób rannych. W rezultacie, niektóre państwa, takie jak Francja, Niemcy, Hiszpania oraz Szwajcaria, natychmiast zabroniły organizacji tego typu wydarzeń. Firma Mercedes zdecydowała się na wycofanie z rywalizacji sportowej, nie powracając na tor do roku 1987.