240 Ochotniczy Pułk Piechoty
240 ochotniczy pułk piechoty (240 pp) to jednostka piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, działająca w czasie wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
240 ochotniczy pułk piechoty został utworzony we Lwowie. Jednostka została wyposażona w karabiny różnych systemów oraz w ciężkie karabiny maszynowe pochodzenia rosyjskiego i niemieckiego. W dniu 20 lipca na placu Kapitulnym przed katedrą żołnierze złożyli przysięgę, a 2 sierpnia pułk otrzymał sztandar.
Pułk został rozwiązany 20 sierpnia, a jego żołnierze zostali wcieleni do 20 pułku piechoty.
Walki pułku
Na front wyruszył 26 lipca III batalion pod dowództwem mjr. Zdzisława Tatara-Trześniowskiego, liczący 727 żołnierzy. 2 sierpnia do walki przystąpił I batalion dowodzony przez ppłk. dr. Aleksandra Domaszewicza, mający w składzie 836 żołnierzy, a 7 sierpnia dołączył II batalion pod komendą kpt. dr. Stanisława Zagórskiego. Pułk wchodził w skład 6 Dywizji Piechoty i brał udział w walkach nad Bugiem oraz pod Kamionką Strumiłową.
Żołnierze
por. lek. Stanisław Ostrowski – naczelny lekarz pułku (7 VII – 5 IX 1920)
Odznaka
W jednostce istniała odznaka 240 pułku piechoty.
Przypisy
Bibliografia
- Janusz Odziemkowski: Ostatnia bije godzina … Armia Ochotnicza gen. Józefa Hallera 1920. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-984-9.
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.