221 Dywizja Piechoty
221 Dywizja Piechoty (niem. 221. Infanterie-Division) to niemiecka dywizja, która brała udział w agresji na Polskę oraz Francję. Została przekształcona w 221 Dywizję Bezpieczeństwa.
Dywizja powstała we Wrocławiu na mocy rozkazu z dnia 26 sierpnia 1939 roku, w ramach trzeciej fali mobilizacyjnej w VIII Okręgu Wojskowym. Uczestniczyła w działaniach wojennych podczas agresji na Polskę oraz Francję, w tym w walkach w pobliżu linii Maginota. Po powrocie do VIII Okręgu Wojskowego, 15 marca 1941 roku, nastąpiła jej transformacja w 221 Dywizję Bezpieczeństwa.
Dowódca dywizji
gen. por. Johann Pfulgbeil (26 VIII 1939 – 15 III 1941)
Struktura organizacyjna
Stan w sierpniu 1939 roku:
- 350 pułk piechoty
- 360 pułk piechoty
- 375 pułk piechoty
- 221 pułk artylerii
- 221 batalion pionierów
- 221 oddział rozpoznawczy
- 221 oddział przeciwpancerny
- 221 oddział łączności
- 221 polowy batalion zapasowy
Przypisy
Bibliografia
Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
Czesław C. Grzelak, Henryk H. Stańczyk: Kampania polska 1939 roku, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2005, ISBN 83-7399-169-7, OCLC 830817444. Brak numerów stron w książce.
Haupt Werner: Die deutschen Infanterie-Division, b.m.w 1991; ISBN 3-89555-274-7.
Tadeusz T. Jurga, Waldemar W. Strzałkowski (oprac.): Obrona Polski 1939, Warszawa: „Pax”, 1990, ISBN 83-211-1096-7, OCLC 830078818. Brak numerów stron w książce.
Schramm Percy Ernst: Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht, 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0.