Canon de 220 L mle 1917 Schneider
Canon de 220 L mle 1917 Schneider to francuska ciężka armata polowa z okresu I wojny światowej.
Historia
Przed wybuchem I wojny światowej, francuska strategia wojskowa opierała się na założeniu prowadzenia szybkiej wojny manewrowej, w której nie przewidywano użycia ciężkich armat o dużym kalibrze, trudnych do transportu. Armia francuska była głównie wyposażona w lekkie i stosunkowo szybkostrzelne armaty de 75 mle 1897. Sytuacja na froncie w 1914 roku jednak negatywnie zweryfikowała te założenia. W momencie, gdy konflikt zmienił się w statyczną wojnę pozycyjną, armia francuska miała niewiele armat dużego kalibru, które były konieczne do niszczenia umocnionych pozycji wroga.
Opracowanie nowych ciężkich armat zajęło francuskim inżynierom trochę czasu, a Canon de 220 L mle 1917 Schneider (znany również jako Can 220 L 17 S) został wprowadzony na front dopiero w 1917 roku. Nowa konstrukcja bazowała na lufie istniejącej armaty okrętowej, a mimo swojej znacznej masy, okazała się bardzo skuteczna, oferując duży zasięg i potężną siłę rażenia.
Po zakończeniu wojny, ta broń pozostała w arsenale armii francuskiej i była wykorzystywana jeszcze podczas II wojny światowej. Egzemplarze zdobyte przez Niemców używane były przez Wehrmacht jako 22-cm K532(f), stanowiąc część uzbrojenia Wału Atlantyckiego, a niektóre z nich brały udział w walkach przeciwko wojskom alianckim podczas lądowania w Normandii.
Bibliografia
Chris Chant: Artillery. Londyn: Amber Books, 2005, s. 38-39. ISBN 1-904687-41-5.
