22. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych

22. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych (ang. Twenty-second Amendment to the United States Constitution, Amendment XXII) to zmiana w Konstytucji, która ogranicza liczbę kadencji prezydenta do dwóch. Weszła w życie 27 lutego 1951 roku.

Tło historyczne

Przed wprowadzeniem tej poprawki, zakaz ubiegania się o trzecią kadencję był jedynie tradycją ustanowioną przez Jerzego Waszyngtona. Tylko jeden prezydent, Franklin Delano Roosevelt, sprawował władzę dłużej niż dwie kadencje, wygrywając wybory czterokrotnie. Należy zaznaczyć, że jego ostatnia kadencja była krótka z powodu jego śmierci (zaprzysiężenie miało miejsce 20 stycznia 1945 roku, a zmarł 12 kwietnia tego samego roku, rządząc przez 2 miesiące i 23 dni). Wcześniej, podczas wyborów w 1912 roku, o trzecią kadencję starał się były prezydent Theodore Roosevelt, który, przegrywając na konwencji wyborczej Republikanów z Williamem Taftem, kandydował z własnej, nowo założonej Partii Postępowej, ale ostatecznie przegrał z Woodrowem Wilsonem. Theodore Roosevelt otrzymał również nominację swojej partii na wybory w 1916 roku, jednak z niej zrezygnował. Po upływie dwóch kadencji, o nominację swoich partii ubiegali się bezskutecznie Ulysses Grant w 1880 roku oraz Woodrow Wilson w 1920 roku.

Krótko istniejące Skonfederowane Stany Ameryki miały swojego prezydenta oraz konstytucję, która już w momencie jej ogłoszenia zawierała ograniczenie liczby kadencji. Autorzy tego dokumentu wyprzedzili twórców Poprawki o dziewięćdziesiąt lat. Prezydent CSA mógł sprawować władzę przez jedną kadencję, która była jednak o połowę dłuższa niż kadencja prezydenta USA. Jefferson Davis nie dokończył swojej kadencji z powodu upadku państwa po przegranej wojnie secesyjnej.