21P/Giacobini-Zinner

Kometa Giacobini-Zinnera

Kometa Giacobini-Zinnera, znana również jako 21P/Giacobini-Zinner, to kometa okresowa z rodziny komet Jowisza. Została odkryta 20 grudnia 1900 roku przez Michela Giacobiniego, a następnie ponownie zaobserwowana 23 października 1913 roku przez Ernsta Zinnera. Podczas swojego powrotu w 1998 roku, kometa przeszła przez peryhelium w odległości 1,03 jednostki astronomicznej (j.a.) od Słońca 21 listopada 1998 roku, a 26 listopada 1998 roku znalazła się najbliżej Ziemi w odległości 0,85 j.a. Ostatnie przejście komety przez peryhelium miało miejsce 11 lutego 2012 roku.

Właściwości fizyczne komety

Jądro komety 21P/Giacobini-Zinner ma średnicę około 2 km. Jest ona ciałem macierzystym roju meteorów, znanego jako Drakonidy (czasami nazywanego także Giacobinidami), który jest widoczny na niebie około 8 października każdego roku. W 1946 roku Ziemia przecięła orbitę komety zaledwie 15 dni po jej przejściu, co zaowocowało pojawieniem się około 2300 meteorów na godzinę.

Badania bezpośrednie

Kometa Giacobini-Zinnera była pierwszą kometą, do której zbliżyła się sonda kosmiczna. 11 września 1985 roku sonda ICE przeleciała w odległości 7862 km od jądra komety, wykonując pomiary materii w obrębie jej głowy oraz warkocza. Pomiary skupiły się na magnetycznej interakcji plazmy z wiatru słonecznego z rozszerzającą się otoczką komety.