21 Polowa Techniczna Baza Rakietowa (21 PTBR)
21 Polowa Techniczna Baza Rakietowa (21 PTBR) to jednostka rakietowo-techniczna wchodząca w skład Wojsk Rakietowych i Artylerii Sił Zbrojnych PRL.
Zadania bazy
Jednostka została utworzona w 1969 roku w garnizonie Orneta, będąc częścią Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W okresie pokoju funkcjonowała pod nazwą „21 Polowa Techniczna Baza Remontowa”, co miało na celu ukrycie jej rzeczywistego charakteru. W trakcie mobilizacji przemianowywana była na „21 Armijną Polową Techniczną Bazę Rakietową” i razem z 32 Armijną Brygadą Rakiet Operacyjno-Taktycznych wchodziła w skład 4 Armii.
W 1986 roku na stanowisko dowódcy bazy powołano płk mgr inż. Krzysztofa Busza, który wcześniej pełnił funkcję zastępcy dowódcy ds. technicznych.
Do kluczowych zadań bazy należało utrzymanie określonej liczby pocisków balistycznych w pełnej sprawności technicznej oraz zapewnienie gotowości do przeprowadzania zabiegów obsługowo-technicznych. W początkowym okresie jednostka obsługiwała pociski R-150 (zestaw 9K51 z rakietą 8K11), a w późniejszym czasie R-300 (zestaw 9K72 Elbrus z rakietą 8K14). Pociski te były przechowywane w tzw. gotowości zerowej, czyli „gotowości arsenalskiej”. Baza miała za zadanie przygotowanie ich z gotowości nr 6 do gotowości nr 4.
Przygotowanie pocisków taktycznych R-30 (zestaw 2K6 z rakietami 3R9 i 3R10) oraz R-70 (zestaw 9K52M – Łuna) obejmowało przegląd zewnętrzny oraz doprowadzenie do gotowości nr 4, co polegało na przyłączeniu głowicy bojowej, a następnie na transportowaniu i przeładunku na środki transportowe dywizjonów rakiet taktycznych.
21 PTBR była jedną z czterech Polowych Baz Rakietowych w Polsce, obok 18 PTBR (Gumieńce) przeznaczonej dla Pomorskiego Okręgu Wojskowego, 15 PTBR (Kobylanka) dla 36. Brygady Artylerii oraz 11 PTBR (Skwierzyna) dla Śląskiego Okręgu Wojskowego.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
J. Majcher, Z. Skolimowski: Służba Uzbrojenia i Elektroniki Śląskiego Okręgu Wojskowego – historia, tradycja, współczesność. Wrocław: ARGI, 2007.