207 Dywizja Piechoty
207 Dywizja Piechoty (niem. 207. Infanterie-Division) to niemiecka dywizja z okresu II wojny światowej, która brała udział w agresji na Polskę.
Została sformowana przez dowództwo Landwehry w Stargardzie na podstawie rozkazu z 26 sierpnia 1939 roku, w trakcie 3. fali mobilizacyjnej w rejonie Stargardu, będącego częścią II Okręgu Wojskowego. W 1939 roku wchodziła w skład XIX Korpusu Armijnego i brała udział w agresji na Polskę.
15 marca 1941 roku przekształcono ją w 207 Dywizję Bezpieczeństwa (niem. 207 Sicherungs-Division). Żołnierze 207 DP byli oskarżani o maltretowanie oraz zabijanie jeńców.
Dowództwo dywizji
Dowódca:
gen. mjr/gen. por. Karl von Tiedemann – od 26 sierpnia 1939 do 15 marca 1941
Szef sztabu:
ppłk Horst von Zitzewitz (w czasie ataku na Polskę)
Struktura organizacyjna
Skład dywizji w czasie agresji na Polskę w 1939 roku obejmował:
- 322., 368. i 374. pułk piechoty,
- 207. pułk artylerii,
- 207. batalion pionierów (saperów),
- 207. oddział przeciwpancerny,
- 207. oddział łączności.
Przypisy
Bibliografia
Beekman Frans S.A, Kurowski Franz, Kampf um die Festung Holland 1940. Der 5 Tagekrieg, b.m. w 2008, ISBN 978-3-932381-42-3
Czesław C. Grzelak, Henryk H. Stańczyk, Kampania polska 1939 roku, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2005, ISBN 83-7399-169-7, OCLC 830817444. Brak numerów stron w książce
Haupt Werner, Die deutschen Infanterie-Division, b.m. w 1991, ISBN 3-89555-274-7
Tadeusz T. Jurga, Obrona Polski 1939, Waldemar W. Strzałkowski (oprac.), Warszawa: „Pax”, 1990, ISBN 83-211-1096-7, OCLC 830078818. Brak numerów stron w książce
Benedikt Erenz, Karl-Heinz Janssen: Niemcy o zbrodniach Wehrmachtu. Warszawa: 1997. ISBN 83-11-08722-9.
Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.