2014 AA

2014 AA – pierwsza planetoida odkryta w 2014

Planetoida 2014 AA to pierwszy obiekt, który został zidentyfikowany w 2014 roku. Jej odkrycie miało miejsce 1 stycznia 2014 roku w ramach programu Mount Lemmon Survey. W chwili odkrycia, jej obserwowana wielkość gwiazdowa wynosiła około 19 magnitudo. Dwa dni później, 2 stycznia 2014 roku, około 21 godzin po odkryciu, planetoida weszła w atmosferę Ziemi i prawdopodobnie całkowicie się spaliła. Była to druga planetoida, która została odkryta przed jej uderzeniem w Ziemię; pierwszą z nich była planetoida 2008 TC3.

Nazwa i odkrycie

Oznaczenie planetoidy 2014 AA zawiera rok jej odkrycia (2014), pół-miesiąc odkrycia (1-15 stycznia – „A”) oraz literę „A”, która wskazuje, że był to pierwszy obiekt odkryty w tym czasie.

Planetoida została zidentyfikowana 1 stycznia 2014 przez amerykańskiego astronoma Richarda Kowalskiego w ramach programu Mount Lemmon Survey; pierwsza obserwacja miała miejsce o godzinie 6:18 UT, a ostatnia (siódma) o 7:28 UT.

Charakterystyka

Na moment odkrycia, obserwowana wielkość gwiazdowa planetoidy wynosiła około 19 magnitudo, a jej szacowana wielkość oscylowała pomiędzy dwoma a czterema metrami. Obiekt ten należy do grupy Apollo.

Upadek

Słabe infradźwięki, zarejestrowane przez trzy stacje w sieci Comprehensive Nuclear-Test-Ban Treaty Organization – w Boliwii, Brazylii i na Bermudach – pozwoliły wstępnie ocenić, że 2014 AA weszła w atmosferę Ziemi 2 stycznia 2014 roku około 04:02 UT, w odległości około 3000 km od Caracas w Wenezueli, daleko od lądu. Nie zanotowano żadnych relacji świadków, którzy mogliby zaobserwować to zjawisko z pokładów statków lub samolotów.

W 2016 roku opublikowano wyniki badań, które wykorzystywały 7 dostępnych obserwacji astrometrycznych obiektu oraz wspomniane dane infradźwiękowe – według tych analiz, planetoida weszła w atmosferę Ziemi o godzinie 03:05 ± 6 minut UT w miejscu o współrzędnych 13,1°N 44,2°W. Oszacowano masę obiektu na co najmniej 22,6 ton, a jego prędkość w momencie wejścia w atmosferę na 12,17 km/s.

Szacuje się, że obiekty tej wielkości wchodzą w atmosferę Ziemi średnio kilka razy rocznie. Był to drugi obiekt, który został odkryty przed jego uderzeniem w Ziemię, po planetoidzie 2008 TC3.