Oerlikon 20 mm
Oerlikon 20 mm to automatyczna armata kalibru 20 mm, którą zaprojektował niemiecki inżynier Reinhold Becker w 1914 roku. W zmodyfikowanej wersji jest nadal wykorzystywana przez siły zbrojne różnych krajów.
Historia
Pierwszym użytkownikiem tego działka była Armia Cesarstwa Niemieckiego podczas I wojny światowej. Po wojnie, w 1919 roku, na mocy traktatu wersalskiego, Niemcy straciły prawo do produkcji tej broni, a jej patent został wykupiony przez szwajcarską firmę SEMAG (Seebach Maschinenbau Aktien Gesellschaft) z okolic Zurychu, która później została przejęta przez Werkzeug Maschinenfabrik Oerlikon. W latach 30. XX wieku działko było produkowane na licencji w wielu krajach europejskich. Do czasu kapitulacji Francji w 1940 roku, firma Oerlikon-Bührle dostarczała znaczne ilości tych działek krajom alianckim, a następnie przemyciła plany do Wielkiej Brytanii i USA, gdzie wyprodukowano odpowiednio 35 i 150 tysięcy egzemplarzy. W trakcie II wojny światowej polscy inżynierowie w Wielkiej Brytanii stworzyli uproszczoną wersję tego działka, znaną jako Polsten. W czasie wojny, Oerlikon 20 mm było wykorzystywane głównie do obrony przeciwlotniczej, szczególnie na okrętach US Navy i Royal Navy, choć zdarzało się, że montowano je w samolotach lub stosowano jako broń przeciwpancerną. W późniejszych latach zostało w dużej mierze zastąpione przez armatę przeciwlotniczą 40 mm Bofors.
Podczas wojny w Wietnamie Oerlikon 20 mm było montowane w amerykańskich monitorach rzecznych w celu zwalczania siły żywej wroga.
Broń ta wciąż znajduje się na uzbrojeniu wielu krajów, często stanowiąc wyposażenie jednostek straży granicznej, takich jak Straż Wybrzeża Stanów Zjednoczonych, gdzie jest wykorzystywana zazwyczaj do strzałów ostrzegawczych.