20 dywizjon artylerii ciężkiej (20 dac) to jednostka artylerii ciężkiej Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Jednostka została utworzona na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.5541/Org.tj.38 z dnia 2 grudnia 1938 roku. Proces formowania odbył się dzięki 6 pułkowi artylerii ciężkiej z Lwowa oraz 10 pułkowi artylerii ciężkiej z Przemyśla. Po mobilizacji, która miała miejsce 23 marca 1939 roku, przez 9 pułk artylerii ciężkiej, istniały dwa dywizjony artylerii ciężkiej o tej samej numeracji. W maju 1939 roku dywizjon stacjonował we Włodawie. W trakcie mobilizacji alarmowej, która trwała od 23 do 29 sierpnia 1939 roku, z pokojowego 20 dywizjonu artylerii ciężkiej oraz zasobów 9 pułku artylerii ciężkiej w garnizonie Włodawa, w ramach grupy czerwonej, zorganizowano 98 dywizjon artylerii ciężkiej.
Organizacja i obsada personalna w 1939
Obsada personalna w marcu 1939 roku:
- dowódca – ppłk dypl. Stanisław I Królikiewicz
- zastępca dowódcy i oficer zwiadowczy – kpt. Edward Mieczysław Chmelik
- dowódca plutonu łączności – por. Konstanty Grzywna
- dowódca 1 baterii – kpt. Tadeusz Henryk Dąbrowski
- dowódca 2 baterii – kpt. Edward Niemesz
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Jędrzej Korbal: Armata 105 mm wz.13 i wz.29. Wielki Leksykon Uzbrojenia wydanie specjalne tom 5/2021. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2021. ISBN 978-83-8164-501-0.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5. OCLC 674626774.