20 Dywizja Grenadierów Pancernych
20 Dywizja Grenadierów Pancernych (niem. 20. Panzergrenadier Division) to niemiecka jednostka wojskowa, która działała w czasie II wojny światowej.
Historia
Jednostka została utworzona 23 lipca 1943 roku z przekształcenia 20 Dywizji Piechoty Zmotoryzowanej, którą wzmocniono 8. batalionem pancernym. W jesieni tego samego roku dywizja brała udział w działaniach w ramach Grupy Armii Środek, operując w rejonie Kijowa oraz nad Dnieprem. Mimo poniesionych znaczących strat, dywizja pozostała na pierwszej linii frontu, uczestnicząc w walkach o Winnicę na Ukrainie (styczeń 1944), oraz w kotle Hubego w okolicach Kamieńca Podolskiego (marzec-kwiecień 1944) i w bitwie o Brody (maj 1944). W czerwcu i sierpniu 1944 roku jednostka wycofała się przez południową Polskę na linię Wisły, gdzie brała udział w próbie likwidacji przyczółka baranowsko-sandomierskiego. W styczniu 1945 roku ofensywa sowiecka zmusiła dywizję do wycofania się na Śląsk, a w marcu została przeniesiona nad Odrę. Ostatecznie jednostka została zniszczona w trakcie walk o wzgórza Seelow, a jej resztki uniknęły niewoli sowieckiej, poddając się Amerykanom w okolicach Tangermünde.
Dowódcy
- Generalleutnant Georg Jauer (od 23 lipca 1943)
- Generalmajor Georg Scholze (od 1 stycznia 1945 do 24 kwietnia 1945, kiedy to popełnił samobójstwo)
Skład dywizji (1944)
- 8 batalion pancerny
- 76 pułk grenadierów pancernych
- 90 pułk grenadierów pancernych
- 20 zmotoryzowany pułk artylerii
- 120 pancerny batalion rozpoznawczy
- 20 batalion przeciwpancerny
- 20 zmotoryzowany batalion inżynieryjny
- 20 zmotoryzowany batalion łączności
- 284 armijny batalion przeciwlotniczy
- 20 batalion zapasowy
- 20 dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11725-9. Brak numerów stron w książce.