2 Zabrski Pułk Piechoty im. Tadeusza Kościuszki – jednostka piechoty polskiej działająca w czasie III powstania śląskiego.
Historia
Pułk został sformowany na terenie powiatu zabrzańskiego oraz toszecko-gliwickiego jako grupa taktyczna składająca się z 4 batalionów, licząca około 1600 żołnierzy. Po zakończeniu formowania, pułk wyruszył w stronę Odry, osiągając ją 6 maja 1921 roku w okolicach Bierawy. Tam zajął pozycje obronne w rejonie Dziergowic, gdzie prowadził walki obronne. 9 maja pułk rozpoczął ofensywę, docierając do linii Brzeźce – Stare Koźle – Pogrzelec.
10 maja 1921 roku pułk włączono do Grupy „Wschód”, nadając mu numer 2. 19 maja pułk zajął pozycje obronne na odcinku Brzeźce – Januszkowice, gdzie 21 maja odpierał intensywne ataki wojsk niemieckich. 27 maja, wsparty przez katowicki pułk Rudolfa Niemczyka, udało się skrócić linię obronną do Łąki Kozielskiej. Na tym odcinku pułk prowadził walki obronne do 2 czerwca 1921 roku, kiedy to został zastąpiony przez królewskohucki pułk Karola Gajdzika.
Po tym wydarzeniu, aż do zakończenia III powstania śląskiego, pułk pozostawał w odwodzie. Po likwidacji powstania jednostka została przetransportowana do Wielkopolski, gdzie zdemobilizowano jej żołnierzy.
Obsada pułku
Dowódca – Paweł Cyms
Adiutant – Kazimierz Joks
Oficer operacyjny – Jan Keller
Oficer gospodarczy – Mieczysław Kłapa
Oficer łączności – Roer
Oficer sanitarny – Jan Strzoda
Dowódca 1 batalionu – J. Ziarnek
Dowódca 2 batalionu – Stanisław Oleksin
Dowódca 3 batalionu – Feliks Sojka
Dowódca 4 batalionu – Mikołaj Pośpiech
Bibliografia
Praca zbiorowa: Encyklopedia powstań śląskich. Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1982. Brak numerów stron w książce.