2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana im. Henryka Dąbrowskiego (2 DZ)
2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana im. Henryka Dąbrowskiego (2 DZ) to związek taktyczny Wojsk Zmechanizowanych Sił Zbrojnych PRL.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozporządzenia Nr 0026/org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 września 1956 roku, 7 Łużycka Dywizja Piechoty została przekształcona i przemianowana w 2 Warszawską Dywizję Zmechanizowaną. Dowództwo oraz sztab dywizji zlokalizowane były w Nysie. W 1961 roku do dywizji został włączony 15 Pułk Czołgów Średnich z Gliwic, podczas gdy 13 Warszawski Pułk Czołgów Średnich został podporządkowany dowódcy 10 Dywizji Pancernej.
Dywizja była częściowo skadrowanym związkiem taktycznym, którego głównym zadaniem były działania szkoleniowe i mobilizacyjne. W pułkach dywizji funkcjonowały pododdziały szkolne, które przygotowywały podoficerów oraz młodszych specjalistów dla potrzeb jednostek Śląskiego Okręgu Wojskowego.
W październiku 1989 roku, dywizja przekształciła się w 20 Bazę Materiałowo-Techniczną, a jej numer i nazwa zostały przekazane 20 Dywizji Pancernej ze Szczecinka.
Skład i dyslokacja
Żołnierze dywizji
Dowódcy dywizji:
- ppłk Artur Raginia (1956 – 1956)
- płk Zbigniew Ohanowicz (18.11.1956 – 14.11.1964)
- ppłk Stanisław Banasiak (14.11.1964 – 20.06.1966)
- płk Kazimierz Makarewicz (20.06.1966 – 18.08.1966)
- płk / gen. bryg. Józef Jaworski (19.08.1966 – 24.10.1970)
- płk / gen. bryg. Edward Drzazga (24.10.1970 – 13.08.1975)
- płk Edward Kułak (13.08.1975 – 13.10.1979)
- płk Kazimierz Tomaszewski (14.10.1979 – 23.01.1984)
- płk Henryk Janusek (03.1984 – 05.08.1987)
- płk Bolesław Balcerowicz (05.08.1987 – 06.10.1989)
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
Paweł Piotrowski, Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956, Warszawa 2003.
Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska Polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
Tomasz Szulc: Garnizon Nysa w systemie bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1946–2001. Częstochowa: 2020.
K. Czernikowski – „Wojska Lądowe – Część I Okręgi Wojskowe, Korpusy i Dywizje 1943-2008”, Elbląg 2008
K. Czernikowski – „Wojska Lądowe – Część II Jednostki Wojskowe Korpusów i Dywizji 1943-2008”, Elbląg 2008
Wiesław Mąsior: Dowódcy dywizji Wojska Polskiego. Profesjonalne Forum Wojskowe. Serwis-militarny.net, 2005. [dostęp 2018-02-05].